محیط دیرینه سازند میشان بر اساس شکل هندسی فرامینیفرا و تغییرات ایزوتوپی کربن δ۱۳C و اکسیژن δ۱۸O در حوضه رسوبی شمال غرب و غرب بندرعباس

به منظور مطالعه محیط دیرینه نهشته های سازند میشان بر اساس شکل هندسی فرامینیفرا و تغییرات ایزوتوپی کربن δ۱۳C و اکسیژن δ۱۸O در پس خشکی بندرعباس، برش چینه نگاری ناحیه ای شامل برشهای هندون، انگورو، باویون و نخ در شمال غرب و غرب بندرعباس انتخاب شدند. بر اساس مجموعه فرامینیفرا و ایزوتوپ استرانسیم، سن نهشته ها بوردیگالین- لانگین تعیین شد. بر اساس مطالعه ریز رخساره ها، مدل رخساره ای از نوع پلت فرم نوع رمپ بوده و شامل رمپ داخلی، رمپ میانی و رمپ خارجی می باشند و بر مبنای آن ها پارامترهای محیط دیرینه بررسی شدند. مطالعه فراوانی و توزیع فرامینیفرا در این نهشته های نشان دهنده ی رسوب گذاری در آب های گرمسیری و نیمهگرمسیری، تحت شرایط الیگوتروفیک تا مزوتروفیک و یوتروفیک میباشد. بر اساس مطالعه فرامینیفرای بنتونیک بزرگ با پوسته پورسلانوز و هیالین، متوسط دمای آب ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد تعیین شد. این دمای دیرینه با نتایج آنالیز ایزوتوپهای پایدار کربن و اکسیژن مطابقت دارد. در نهایت از داده های به دست آمده در این مطالعه، برای بازسازی محیط دیرینه استفاده شد.

کلیدواژه ها:

سازند میشان ، فرامینیفرا ، ایزوتوپ کربن و اکسیژن ، محیط دیرینه ، پس خشکی بندرعباس.