تاثیر فرایندهای رسوبی و دیاژنزی بر توزیع واحدهای مخزنی سازند سروک در میادین فروافتادگی دزفول، جنوب غرب ایران

سازند سروک در چرخه رسوبی کرتاسه میانی همزمان با تغییرات سطح آب دریا و فعالیتهای زمین ساختی رویداده در حاشیه شمال شرقی صفحه عربی، در بخشهای مختلف حوضه رسوبی زاگرس و خلیج فارس برروی یک سکوی کربناته کم عمق نهشته شده است. این سازند به دلیل میزبانی از حجم عظیمی از هیدروکربور یکی از مهمترین سنگ مخزنهای میادین هیدروکربوری جنوبغرب ایران به شمار میرود. عوامل رسوبی و دیاژنزی، سازند سروک را به شدت تحت تاثیر قرارداده اند. این تغییرات منجربه تغییر ویژگیهای مخزنی و ایجاد ناهگمنی های متعدد در آن شده است. مطالعه حاضر از تلفیق نتایج بدست آمده از مطالعه های سنگنگاری (رخساره و دیاژنز) با داده های پتروفیزیکی و مخزنی (تخلخل-تراوایی مغزه و نمودارهای چاه پیمایی) به منظور بررسی این عوامل و کنترل آنها بر توزیع کیفیت مخزنی در سازند سروک استفاده نموده است. استفاده از روش شاخص زون جریان (FZI) منجربه شناسایی ۱۰ واحد جریانی هیدرولیکی گردید. زون بندی مخزن براساس روش لورنز صورت گرفت و ۱۲ زون مخزنی و غیرمخزنی (بافلی و سدی) در این سازند تفکیک گردید. درنهایت، رخساره های غالب و فرآیندهای دیاژنزی رایج در واحدهای جریانی و زونهای مخزنی موردبررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان میدهند که رخساره های رودیستی متعلق به واریزه های ریفی و رخساره های دانه غالب پشته های زیرآبی با غلبه فرآیندهای دیاژنز جوی نظیر انحلال گسترده، با کیفیت ترین افقهای مخزنی را در سازند سروک پدید آوردهاند. ازدیدگاه چینه نگاری سکانسی، این واحدهای مخزنی اغلب در بسته-های رسوبی پسرونده و در زیر مرزهای ناپیوستگی ناشی از رخنمون های قدیمه تمرکز یافته اند.

کلیدواژه ها:

سازند سروک ، رخساره ، دیاژنز ، واحدهای جریان هیدرولیکی ، رخساره های الکتریکی ، ناهمگنیهای مخزنی