تنظیم بهینه ضرایب میراگرهای لزج خطی در قابهای ساختمانی با سقف صلب تحت تاریخچه زمانی شتابنگاشت های زلزله

کنترل ارتعاش سازه در معرض زلزله و همچنین کاهش پاسخ های سازهای، امروزه به عنوان یک مسئله مهم در مهندسی زلزله و طراحی لرزه ای بیان میشود، برای این منظور میتوان از ابزارهای کنترلی نظیر میراگر لزج استفاده نمود. هدف اصلی در این پژوهش یافتن مشخصه های بهینه میراگر لزج خطی است که به عنوان یکی از سیستمهای کنترل غیرفعال، سبب جذب انرژی ورودی به سازه و کاهش تقاضای استهلاک انرژی روی المانهای سازه ای میشود اما هزینه استفاده از میراگرها نسبت به سایر اعضا بالاست و این امر لزوم بهینه یابی ضرایب و تعداد آنها را تا رسیدن به پاسخهای مناسب شتاب و جابجایی سازه آشکار میسازد. در فرمول بندی مسئله بهینه یابی حاضر مقاطع سازه را ثابت فرض کرده ایم و کاهش پاسخهای شاخص نظیرگریز طبقات را با تنظیم ضرایب میراگر و تحلیل عددی به روش نیومارک و نیز با استفاده از الگوریتمهای بهینه یابی فرا ابتکاری به عنوان تابع هدف جستجو نموده ایم. کارایی الگوریتم های بهینه یابی فرا ابتکاری دسته ذرات بهینه یاب، گرگ صحرایی، شاهین، ازدحام سالپ، و جستجوی پرنده گریزان بهطور همزمان، جهت بدست آوردن ضرایب میراگر لزج مورد مقایسه قرارگرفته است که با توجه به نوع و شرایط مثالها برتری هریک از الگوریتمها با درنظرگرفتن نتایج بدست آمده، بیان شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای ، بهینه یابی ، تحلیل عددی ، میراگر لزج ، الگوریتم فرا ابتکاری.