روشهای نوین درمان هدفمند سرطان پستان: مروری بر مطالعات انجام شده

سرطان سینه (BC) یک بیماری ناهمگن است . یک تومور منفرد را می توان با توجه به درجه بافت شناسی ، مرحله ، ظاهر و بیان گیرنده های آن ( استروژن، پروژسترون و (HER۲ متفاوت طبقه بندی کرد. ارزیابی بالینی پاتولوژیک بیماری برای تعیین اثربخشی یک درمان خاص برای یک بیمار خاص کافی نیست ، و اغلب منجر به درمانهای نامربوط و بیش از حد در بسیاری از بیماران، بدون نتیجه بالینی موثر می شود. ظهور فن آوری های ”اومیک ، ”omics منجر به شناسایی ژنهایی شده است که طبقات مختلف BC را به زیرگروههای مولکولی متمایز می کنند، ژنهایی که اغلب در سرطان سینه جهش یافته اند یا با سرطان سینه موروثی مرتبط هستند، که منجر به حجم عظیمی از دادهها برای کشف مقاومت ، متاستاز، توسعه و پیشرفت قبل از میلاد می شود (۱).روشهای متعددی برای ارائه یک امضای ژنی برای زیرگروههای مختلف سرطان سینه وجود دارد تا تشخیص زودهنگام یا گزینه های درمانی ارائه شود. درمان کمکی در حال حاضر در عمل بالینی استفاده می شود، اما همه بیماران نتایج مشابهی را نشان نمی دهند . با در نظر گرفتن این موضوع، تلاش هایی برای درک علائم مولکولی که می توانند اثربخشی این درمان ها را پیش بینی کنند، انجام شده است . چندین آزمایش ژنومی مانند Oncotype DX، Mammaprint، EndoPredict، BC Index و Prosigna وجود دارد که مجموعه ای از ژن های انتخاب شده را غربال می کند (۲ ). بر اساس شاخص بیان آنها، یک امتیاز به پروفایل بیمار نسبت داده می شود که به پزشکان در تصمیم گیری در مورد شیمی درمانی کمک می کند. در سال ۲۰۱۹ ، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) دستورالعمل های خود را برای استفاده از درمان کمکی برای مراحل اولیه تهاجمی قبل از میلاد مسیح به روز کرد. این دستورالعمل ها، بر اساس زیرگروههای خاص، برای بسیاری از بیماران مفید هستند، اما هنوز جهش های ژنی و تغییرات اپی ژنومیک را در نظر نمی گیرند (۳).۲.نتایج : بررسی متون موجود نشان داد درمان های هدفمند جدید شامل مهارکننده های ۶ and ۴ Cyclin-Dependent Kinases (۶/۴(CDK، مهارکننده های مسیر پیام رسانی K)/Protein Kinase B (Akt)۳-Kinase (PI۳ Phosphatidylinositol ،مهارکننده های استروئید سولفاتاز، مهارکننده های هیستون داستیلاز، مهارکننده های mTOR، کونژوگه های آنتی بادی -دارو، مهارکننده های تیروزین کیناز، مهارکننده های Poly(ADP-ribose) Polymerase (PARP)، مهارکننده های مسیرهای رگزایی (EGFR) می باشد(۹-۴) .۳.نتیجه گیری : با پیشرفت در شیمی درمانی سرطان سینه ، میزان مرگ و میر سرطان سینه در دهه گذشته در حال کاهش است . هدف گیری گیرنده های استروژن یکی از قوی ترین روشهای درمانی را در سرطان سینه است . علاوه بر این ، موفقیت داروهای بیولوژیکی مانند آنتی بادی مونوکلونال ضد HER۲ نیز امکان سنجی و اهمیت رویکرد هدفگیری مولکولی را در درمان BC برجسته کرده است . با این حال، متاستاز همچنان یک بیماری کشنده با گزینه های درمانی محدود است . در سالهای اخیر، مکانیسم های مولکولی که پاسخ درمانی ناهمگن را در سرطان سینه هدایت می کنند، بهتر توضیح داده شده اند. این امر به توسعه عوامل هدفمند جدید، از جمله مهارکننده های PARP، CDK۴/۶، PI۳K/AKT/mTOR، کینازهای متعدد، یا ایست بازرسی ایمنی ، برای درمان زیرگروههای مولکولی خاص سرطان سینه کمک کرده است . گزینه های درمانی باید متناسب با هر بیمار و بصورت جداگانه بررسی شوند.

کلیدواژه ها:

سرطان سینه ، درمان هدفمند ، مهارکننده های ملکولی