رسول حسین پور تنکابنی - دانشجوی دکتری فلسفه و حکمت اسلامی (حکمت متعالیه) دانشگاه فردوسی مشهد؛

موضوع نوشتار پیشرو، مطالعه دیدگاه های نویسنده پرطرفدار در حوزه شمن باوری، کارلوس کاستاندا از معدود شخصیتهای برجسته دانشگاهی و معنویت گرای آمریکای جنوبی است که شهرت او با پیر سرخپوستی چون دون خوان ماتیوس در پیوند است. عرفان سرخپوستی که درون-مایه ای سحرگونه و جادوآجین دارد، برای نخستین بار با نام ناوالیسم از سوی دون خوان به کاستاندا معرفی گردید . کاستاندا آموزشهای خود را با دون خوان، در ۱۹۶۱ آغاز و در ۱۹۷۱ به پایان رساند؛ آموزشهایی که از دو سویه تشکیل شدهاند: .۱ آگاهی روزمره؛ .۲ آگاهی از اسرار آدمی، و به واقع گونهای از آگاهی که انسان را به یک ساحر تبدیل مینماید. کاستاندا تحت تاثیر سلوک تولتکی دون خوان، ناگزیر به استفاده از گیاهان توهم زا روی می آورد؛ تا به گفته دون خوان، چشمان کاستاندا از علم گرایی افراطی روی برتافته و به واقعیت جهان گشوده شود. در این مقاله روشن نموده ایم که افزون بر اینکه در وجود شخصی چون دون خوان، تردید و تاملات فراوان وجود دارد، آنچه کاستاندا در قالب دستورکارها و آموزه های معنوی از وی دریافت نمود، به علت استفاده از گیاهان روانگردان و تاثیرات منفی آن بر مغز انسان، به خردستیزی و پندارفام شدن واقعتی هستی در نگرگاه او انجامیده است.

دون خوان؛ گیاهان مخدر؛ افسون؛ تولتک ناوالیسم؛ انکار واقعیت.