فرزانه ساعدپناه

پژوهش حاضر اثر بخشی برنامه های مراکز بازپروری در ارتقاء کیفیت زندگی زنان پذیرش شده را مورد بررسی قرار می دهد در این پژوهش گردآوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانه ایی و توصیفی و از نوع اسنادی می باشد. کیفیت زندگی مفهوم گسترده ای است که دارای معانی گوناگونی برای افراد و گروههای مختلف است. برخی آن را به عنوان قابلیت زیست پذیری یک ناحیه، برخی دیگر به عنوان سنجه ای برای میزان جذابیت و برخی به عنوان رفاه عمومی، بهزیستی اجتماعی، شادکامی ، رضایتمندی و...تفسیرکرده اند(اندمنون ، ۲۰۰۷). بررسی ها نشان می دهد که مشخصات فردی و زمینه ای می تواند در کیفیت زندگی موثر باشد، به عنوان مثال سن، روی بسیاری از ابعاد کیفیت زندگی موثر است. عوامل دیگری که می توانند روی جنبه های مختلف کیفیت زندگی تاثیر داشته باشند شامل وضعیت تاهل، ارتباطات اجتماعی و عوارض طولانی مدت بیماری می باشند. اکثر پژوهش های انجام شده حاکی از احساس ارتقای کیفیت زندگی متناسب با میزان حمایت خانواده و دوستان می باشند(گارت ، ۲۰۰۲؛ به نقل از صبوری، ۱۳۸۹).

کیفیت زندگی، توانمندسازی و ارتباطات اجتماعی