تاثیر چپرون های شیمیایی بر تولید نوترکیب فلاژلین سالمونلا انتریتیدیس

باکتری سالمونلا انتریتیدیس عامل ابتلای انسان به بیماری سالمونلوز است که از طریق مصرف فرآورده های غذایی آلوده به آن که از طیور تهیه شده اند، به انسان منتقل میشود. فلاژلین از جمله پروتئینهای آنتی ژنیک باکتری مذکور است که میتواند برای واکسیناسیون طیور به منظور جلوگیری از الودگی آنها به سالمونلا و بنابراین جلوگیری از سالمونلوز در انسان مورد استفاده قرار گیرد. تولید نوترکیب فلاژلین در میزبانهای باکتریایی ایمن نسبت به جداسازی آن از سالمونلا دارای مزیت است زیرا حذف سالمونلای بیماری زا از فرایند تولید، ایمنی آن را افزایش می دهد. فلاژلین بیان شده در باکتری اشرشیاکلی، اینکلوژن بادی تشکیل میدهد که بازیابی پروتئین فعال از آن فرایندی پیچیده و با بازدهی پایین است. استفاده از چپرونهای شیمیایی همزمان با بیان پروتئیننوترکیب میتواند منجر به حل این مشکل شود. لذا در این تحقیق به بررسی تاثیر دو چپرون شیمیایی آرژنین وبنزیل الکل بر بیان نوترکیب فلاژلین در فرم محلول آن پرداخته میشود. برای این منظور همزمان با القای بیان ژن فلاژلین با استفاده از IPTG در اشرشیاکلی، چپرونهای مذکور در غلطتهای مختلف به محیط کشت اضافه شدند. پس از جمع آوری سلولها و انجام شکست سلولی، بخش های محلول و نامحلول سلول با سانتریفوژ جداشدند و در معرض SDS-PAGE قرا گرفتند. پس از انجام دانسیتومتری درصد پروتئین در بخش محلولنسبت به کل پروتئین بیان شده (درصد حلالیت پروتئین) مشخص شد. نتایج ما نشان دادند که هردو چپرونمورد استفاده منجر به افزایش حلالیت فلاژلین نوترکیب در اشرشیاکلی شده اند. اما آرژنین دارای تاثیر مثبتبیشتری بوده است. حلالیت فلاژلین نوترکیب از %۴۶,۵۱ در حالت بدون آرژنین به %۹۰,۱۱ در حضور آرژنین با غلظت ۱۰۰mM افزایش یافته است. نتایج مطالعه حاضر میتواند در توسعه روشهای مقابله با سالمونلوز مفیدواقع شود.

کلیدواژه ها:

فلاژلین ، نوترکیب ، سالمونلا ، آرژنین ، بنزیل الکل