توسعه و ارائه مدل منطقه ای برای پهنه بندی حساسیت اراضی به بیابان زایی مطالعه موردی دشت اینچه برون

این تحقیق باهدف توسعه و ارایه یک مدل منطقه ای برای پهنه بندی حساسیت اراضی اینچه برون به بیابان زایی درمساحتی معادل 56000 هکتاردرشمال استان گلستان انجام شده است دراین تحقیق براساس ساختارهای محیطی و فعالیت های انسانی حاکم برمنطقه مدلی نسبتا جامع و گام به گام با دخالت مهمترین عوامل موثر دربیابان زایی منطقه تدوین گردید بدین ترتیب که ابتدا براساس تلفیق اطلاهعات مربوط به نقشه های توپوگرافی زمین شناسی عکس هوایی و بازدیدهای میدانی منطقه مورد مطالعه به 11 رخساره ژئومورفولژیکی تفکیک گردید هر رخساره ژئومرفولوژی به عنوان واحد اصلی ارزیابی بیابان زایی مدنظر قرارگرفت درمرحله بعد مهمترین معیارهای موثر دربیابان زایی منطقه که شامل اقلیم زمین عمق آب زیرزمینی تخریب منابع گیاهی فرسایش بادی خاک و مدیریت منابع اراضی بودند شناسایی شدند سپس برای هر لایه یا معیار اصلی مهمترین شاخص موثر درکیفیت آن معیار به روش امتیاز دهی درهر واحد کاری مورد بررسی قرارگرفت دراینروش برای برآورد خطر بیابان زایی هریک از شاخصهای بیابان زایی براساس میزان اثر و اهمیتشان دربیابانی شدن دشت اینچه برون ضریب اهمیت نسبی بین 2-1 به خوداختصاص میدهند سپس ارزش هرشاخص بیابان زایی درضریب نسبی آن ضرب می گردد و درنهایت خطر بیابان زایی از حاصلضرب 7 معیار بیابان زایی درواحدهای کاری برآورد گردید.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، معیار ، شاخص ، رخساره ژئومرفولوژی ، اینچه برون