بکارگیری مکانیزم TMR برای افزایش قابلیت اطمینان در شبکه های مبتنی بر نرم افزار و بررسی بهبود کارایی

ساختار سنتی شبکه ها توانایی پوشش دادن نیازهای رو به رشد سازمان های بزرگ، توسعه دهندگان شبکه زیرساخت و کاربران نهایی را نخواهند داشت. این نیازها عمدتا ناشی از رشد انفجارگونه کاربران سیار، مجازیسازی سرویس دهندگان، سرویس های مبتنی بر الگوی Cloud، تغییر الگوی ترافیکی، مسائل مربوط به پردازش موازی و ... بوده که صنعت شبکه را مجبور به بازنگری شبکه های تعریف شده با نرم افزار(SDN)، معماری جدیدی برای شبکه ها ارائه شود که بتواند حد قابل قبولی از این نیازها را در نسل جدید سیستم های مبتنی بر شبکه پوشش دهد. واحد کنترل مغز شبکه بحساب می آید و کنترل هوشمندی شبکه را بطور دقیق مدیریت می کند. اگر واحد کنترل به هر دلیلی از کار بیافتد کل شبکه خراب می شود بنابراین برای حفظ قابلیت اطمینان شبکه در این مقاله از خاصیت افزونگی طبق مکانیزم TMR در بخش کنترلی شبکه استفاده شده است، که بجای یک واحد کنترل از چند واحد کنترل به صورت افزونه استفاده کرده ایم تا قابلیت اطمینان را در شبکه های مبتنی بر نرم افزار را بالا برده ایم و در آخر با بررسی بهبود کارایی در زمان خطا، توپولوژی چند کنترل نسبت به توپولوژی تک کنترل توانسته است به طور میانگین ۱۸ درصد از گم شدن بسته ها بین میزبان ها جلوگیری کند و همچنین به طور میانگین ۴ درصد از پکت هایی که توسط سوییچ دور ریخته می شود بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: قابلیت اطمینان ، بهبود کارایی ، مکانیزم TMR ، تحمل پذیری خطا ، شبکه های مبتنی بر نرم افزار.