بررسی لزوم و موانع ایجاد شهر هوشمند

در سده معاصر، توسعه سریع فناوری های اطلاعات و ارتباطات راه دور، گذار از شهرصنعتی به گونه های مختلفی ازشهرهای جدیدهمچون: شهرهای دیجیتال،دانش محور،اطلاعاتی،فراگیر و در راس آنها شهرهوشمند را تسهیل نموده است. یکی از الزامات شکل گیری شهرهای هوشمند، تغییر در رویکردهای ناظر به مدیریت و حاکمیت برشهرها است. امروزه شهرهای بسیاری در جهان، سعی در سیاستگذاری به منظور تبدیل به شهری هوشمند را دارند و تحقق شهر هوشمند به عنوان پارادایمی مطرح در سطح جهان به منظور رهایی از مشکلات و پیچیدگی های روزافزون ناشی از شهرنشینی گسترده، بیش از پیش مطرح می باشد. فضای پیچیده شهر و حل مشکلات و نارسایی های آن، اندیشمندان را به فکر اصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری وادار نموده است. در این ارتباط شهر هوشمند به عنوان راهکاری بی بدیل جهت حل بسیاری از مشکلات شهرهای کنونی مطرح شده است. نتایج نشان می دهد هوشمندسازی شهرها به عنوان اصلی مهم در دستیابی به توسعه پایدار شهری، مورد توجه ویژه مدیران و برنامه ریزان است. رسیدن به شهر هوشمند در جوامع شهری با تفاوت های فرهنگی و سطوح مختلف فناوری با چالش هایی همراه بوده است. از چالش های اساسی و مهم در مسیر تحقق شهر هوشمند داشتن شهروندانی هوشمند است. وجود شهروند هوشمند از جمله مهم ترین رکن های این شهر است. یکی از مولفه های اصلی تحقق هوشمندی شهرها، وجود شهروند هوشمند است. شهروند هوشمند بودن بدین معنی نیست که وی حتما باید حداکثر استفاده را از اپلیکیشن ها داشته باشد و از خدمات مجازی استفاده کند و این تنها بخشی از یک شهروند هوشمند بودن را شامل می شود. با فناوری های جدیدی که وجود دارد شهروندان می توانند نقش پررنگ تری در ارتقای هوشمندی شهرهای ما داشته باشند.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: فناوری اطلاعات ، هوشمندسازی