تاثیر فضای سبز بر پایداری محیط زیست شهری

ارتباط بین فضای سبز و سلامت انسان چندین دهه است که مطرح شده است و امروزه این فرضیه که فضای سبز مزایای قابل توجهی برای محیط، سلامت فیزیکی و روحی مردم دارد، بشر قرن‎هاست که با طبیعت خو گرفته است درحالی‎که برای چندین نسل است که در شهر ساکن شده است. در حال حاضر غربزدگی مدرن، توقع بشر از زندگی را دو برابر کرده است و تفاوت‎هایی بین روش‎های زندگی کنونی و قدیمی ایجاد کرده است که راه را برای بروز بیماری‎های جدی هموار نموده است. افسردگی و استرس از مشکلات اصلی جهان صنعتی امروز است. که ناشی از تغییر در الگوی زندگی(استفاده کمتر از فضای سبز و طبیعت) و عدم تحرک بوده و عامل اصلی بیماری‎های جسمی مزمن تنگی نفس، التهاب مفاصل، دیابت، بیماری قلبی و عروقی و انواع سرطان است. لذا در زندگی‎های مدرن، جهت مراقبت در مقابل این بیماری‎ها، هزینه‎های کلانی پرداخت می‎گردد و از درآمد افراد به‎شدت کاسته می‎شود. یکی از راه‎های مبارزه با این شرایط و بیماری‎ها، افزایش فعالیت فیزیکی می‎باشد که در ارتباط نزدیک با فضای سبز است. در واقع فضای سبز، با ایجاد یک مکان قابل دسترس، ارزان و لذت بخش، فرصت بیشتری را برای بازدید کننده جهت شرکت در فعالیت‎های فیزیکی (پیاده‎روی، بازی‎، ورزش و دوچرخه سواری،) در یک محیط مطبوع فراهم نموده و منجر به بهبود سلامتی و تندرستی افراد می‎گردد. هدف این مقاله تاثیر فضای سبز بر پایداری محیط زیست شهری با روش توصیفی و مطالعه اسنادی می باشد. نتایج نشان می دهد بدون تردید ایجاد فضای سبز از دیر باز به لحاظ وابستگی خاص انسان با طبیعت مورد علاقه انسان بوده است، و فضای سبز بعنوان ریه های تنفسی شهری جزء نیازهای ضروری شهری است که علاوه بر فراهم کردن مکانی برای گذراندن اوغات فراغت شهروندان جنبه های دیگری جون زیبایی شناختی، تعدیل و تلطیف هوا، افزایش رطوبت نسبی و کاهش آلودگی صوتی و جذب گرد و غبارهای شهر دارد و نبود آنها به معنی نبود سلامت و تندرستی در شهرها می باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: فضای سبز ، محیط زیست شهری