محمدحسین کریمی - دکتری
عباس کریمی - دکتری

پس از ثبت علامت تجاری و صدور تصدیق ثبت آن، مالک حق دارد به طور انحصاری از آن بهره برداری کند. بدین معنا که حق مالکیت بر علامت تجاری به عنوان سرشت ثبت علامت شناخته می شود. ماده ۳۱ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۷/۸/۱۳۸۶ ایران مقرر می دارد: «حق استفاده انحصاری ازیک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد». از این ماده مفاهیم متعددی استنباط می شود. از یک طرف مالک علامت حق دارد شخصا آن علامت را در کالاها و خدمات خود مورد استفاده قرار دهد و یا با انتقال آن به دیگری اجازه استفاده دهد. از سوی دیگر حق دارد استفاده دیگری از آن علامت را منع کند و به عنوان ضمانت اجرای این حق، قانونگذار به مالک علامت، حق شکایت کیفری به منظور ممانعت از استعمال غیرمجاز از علامت و حتی مجازات متجاوز به حق ناشی از علامت تجاری او و نیز اقامه دعوای مطالبه خسارت داده است و در نهایت درخواست تمدید مدت اعتبار علامت نیز از حقوق انحصاری مالک می باشد که در این مقاله به بیان دو جنبه حق انحصاری استفاده از علامت تجاری به وسیله مالک و حق انتقال آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها: ثبت علامت تجاری, حق انحصاری, اجازه بهره برداری, انتقال علامت تجاری, انصراف از علامت