تاثیر تمرینات تنفسی بر توانبخشی شاخص های قلبی - عروقی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی

تکنیک های نوتوانی ریه جهت کاهش ناتوانی و افزایش مشارکت بیمار در فعالیت های فیزیکی و اجتماعی جهت بهبود کیفیت زندگی برای افراد با بیماری های تنفسی مزمن طراحی شده اند. نقش این تکنیک ها هنوز مبهم باقی مانده است. این مطالعه اثر آموزش تنفس بالب های جمع شده (PLB) را روی عملکرد تنفسی، گازهای شریانی، ضربان قلب و فشار خون بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسداد ریه(COPD) بررسی می کند. تحقیق حاضر یک مطالعه از نوع نیمه تجربی به روش قبل و بعد است که روی ۱۷ نفر بیمار مبتلا به COPD در شهر خرم آباد انجام شد. اسپیروگرام آنالیز گازهای خون شریانی، الگوی تنفسی، ضربان قلب و فشار خون قبل و بعد از ۲ماه تمرین با تمرینات تنفسی انجام شد و جهت بررسی فعالیت های روزانه از پرسش نامه (AQ۲۰) استفاده شد. آزمون پارامتریک تحلیل واریانس یک طرفه و شاپیرو- ویلک و لوین و آزمون های توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از پژوهش مورد استفاده قرارگرفت. نتایج: مطالعه نشان داد که بعد از ۲ماه تمرین تنفسی میزان اشباع اکسیژن خون شریانی به طور معنی داری در سطح (P= ۰/۰۰۵) با قبل از تمرین تفاوت داشت و ضربان قلب نیز پس از تمرین تفاوت معنی داری در سطح (P= ۰/۰۰۵) مشاهده شد و در فشار خون سیستولی و دیاستولی و نیز الگوی تنفسی بعد از تمرین در سطح (P= ۰/۰۰۵) تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که آموزش تنفس با تمرینات تنفسی باعث بهبود عملکرد ریوی، گازهای شریانی، ضربان قلب، فشار خون و الگوی تنفسی می شود. بنابراین آموزش تمرینات تنفسی در برنامه های توانبخشی تنفسی بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه گنجانده شود تا کیفیت زندگی آنها بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

تمرینات تنفسی ، شاخص های قلبی عروقی ، انسداد مزمن ریوی