فقر و همدردی با فقرا

فقر یکی از مراحل سیر و سلوک عرفانی و در لغت به معنای نیاز و احتیاج است و در اصطلاح صوفیه نیازمندی به خدا و بی نیازی از غیر است فقر و غنا در ادبیات ایران و به خصوص در آثار عرفانی سابقه ای کهن و جایگاهی والا دارد. فقر در لغت به معنای درویشی و "غنا " نقطه مقابل آن و به معنی توانگری بی نیازی و دولتمندی است. با توجه به اینکه تاکنون پژوهشی در مورد موضوع مذکور به صورت مقایسه آن با کتاب و سنت و دیدگاه دکتر چمران صورت نگرفته است یکی از ضرورت های نگارش آن انجام یک کار تحقیقاتی و علمی جهت مطالعه علاقه مندان است و از طرف دیگر در طول تاریخ سوء استفاده های فراوانی توسط حکومت های سلطه گر در خصوص بیان مفهوم و معنای فقر صورت گرفته است و آن را عاملی برای سکوت و رضایت مردم از وضع موجود به کار برده اند از جمله به سخنان رسول اکرم استناد جسته و گفته اند که پیامبر فرمود الفقر فخری در صورتیکه این فقر فقر وجودی است که پیامبر به آن فخر می ورزد ولی یک فقری است که پیامبر از آن به خدا پناه می برد که همان فقر مادی است که منجر به کفر می گردد پس برای روشن شدن معنای این دو فقر و جلوگیری از اهداف سودجویان حکومت های سلطه گر و اشخاص معارض در خصوص تبیین معنای فقر ارائه چنین پژوهشی لازم و ضروری به نظر می رسد. ارزیابی مفهوم فقر و همدردی با فقرا در کتاب و سنت و دیدگاه دکتر چمران وحضرت علی علیه السلام تبیین وجود شباهت بین فقط در کتاب سنت و دیدگاه دکتر چمران تبیین مفهوم فقر وجودی و فقر مادی در کتاب و سنت اثبات این که بر خلاف تصور رایج فقط در دیدگاه دکتر چمران و شریعت به معنای فقر مادی نیست بلکه فقر الی الله هست.روش اجرای طرح از نوع توصیفی و تحلیل محتوایی بوده و از روش کتابخانه ای نیز در گرداوری مطالب استفاده شده است بدین صورت که با مطالعه کتاب های عرفانی متعدد در مورد فقر و آراء و افکار دکتر چمران حضرت علی و عرفای مسلمان و با رجوع به سایت های مختلف و استفاده از نشریات و مجلاتی که در ارتباط با موضوع مورد پژوهش هستند مطالب مورد نظر فیش برداری شده و سپس به صورت موضوعی و با توجه به محتوای مطالب گنجانده شده است.

کلیدواژه ها:

فقر ، غنا ، عرفان ، تصوف ، سالک