بررسی تاثیر پذیری عبدالرحیم شروانی از حافظ

میرزا عبدالرحیم شروانی متخلص به حزین، از سخن سرایان قرن ۱۱ ۱۲هجری قمری است. دیوان وی در شمار آثار ارزشمند عرفانی اخلاقی و تغزلی دوره قاجار است. سبک اشعارش به شیوه شاعران سبک عراقی و بر پایه مضمون سازی های سخن حافظ استوار است. دیوان وی شامل پنج بخش است: ۱ غزلیات ۲ رباعیات ۳ مثنوی صفاءالقلوب ۴ مثنوی هدایت نامه ۵ مثنوی ذبیح نامه. این پژوهش تلاش بر آنست که غزلیات عبدالرحیم حزین شروانی از دیدگاه تاثر وی از شاعران متقدم، از حیث اوزان متشابه، قالب و محتوا، بویژه با تکیه بر دیوان حافظ از لحاظ مضامین و مشابهت های لفظی و معنایی، تحلیل و بررسی کنند. بدون شک بازتاب اندیشه حافظ در اشعار عبدالرحیم شروانی با تضمین ها و اقتفاها و ترکیبات و تعبیرات ادبی سبب تقویت و تصویر سازی در اشعار وی شده است. بخش اول این پژوهش شامل اشعاری است که شاعر در اوزان شعری مشابه و یا به اقتفا و تضمین از حافظ، بیت یا مصراعی را عینا در میان اشعارش گنجانده است. بخش دوم شامل ترکیبات ادبی و مضامینی است که شاعر از حافظ پیروی کرده است. بخش سوم شامل شاهد مثال هایی است که شاعر از مضامین و تعبیرات ومشابهت های ادبی دیگر شعرای متقدم در اشعارش سود جسته است. از بررسی غزلیات عبدالرحیم حزین شروانی می توان دریافت که تاثر وی از خواجه حافظ بیشتر از دیگر شاعران متقدم بوده است.