رضا کامگار - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

حساسیت ساختمان های بلند در برابر بارهای جانبی به مراتب بیشتر از بارهای ثقلی است و در این موارد، روش های متداول دیگر کارایی چندانی در مهاربندی سازه نداشته و روش های نوینی چون استفاده از سیستم کمربند خرپایی و مهار بازویی توسط طراحان جهت کاهش جابجایی بام سازه، مقاومت در برابر بارهای جانبی، کاهش لنگرخمشی در پای سازه و کاهش لنگی برشی مورداستفاده قرار میگیرد. در طراحی سازه ها بنا به دلایل اقتصادی مطلوب است که سختی جانبی سازه در ارتفاع سازه کاهش داده شود. همچنین جهت استفاده ی بهینه از مصالح،مهم است که بتوان موقعیتی بهینه برای سیستم کمربند خرپایی و مهار بازویی تحت بار جانبی محاسبه نمود. در این مقاله با استفاده از روش انرژی و به کارگیری مدل پیوسته جهت مدل سازی قاب محیطی و هسته ی برشی، با فرض تغییر سختی جانبی قاب محیطی و هسته ی برشی در ارتفاع سازه و با در نظر گرفتن سختی کمربند خرپایی و مهاربازویی به صورت فنری پیچشی با سختی معادل، عوامل موثر در تعیین موقعیت بهینه ی سیستم کمربند خرپایی ومهار بازویی تحت سه الگوی بارگذاری جانبی بررسی میشود. نتایج نشان می دهد که موقعیت بهینه ی سیستم کمربند خرپایی و مهار بازویی در حالت کلی بستگی به نوع بار اعمالی، مقدار سختی خمشی و محوری پای سازه،تغییرات سختی خمشی و محوری در ارتفاع سازه، ارتفاع سازه، فاصله ی ستون های کناری در راستای موازی باسیستم مهار بازویی و سختی کمربند خرپایی و مهار بازویی دارد.

قاب محیطی، هسته ی برشی، کمربند خرپایی و مهار بازویی، روش انرژی، ساختمان های بلند.