پژمان ناظری نائینی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان

توسعه پایدار از جمله مفاهیم مطرح در زندگی انسان معاصر به شمار میرود و هدف اصلی آن دستیابی به توسعه ای است که بتواند نیازهای کنونی را بدون از دست دادن توانایی نسل های آینده در تامین نیازهایشانتامین کند. این مفهوم که در حقیقت با پدید آمدن بحران انرژی جدی تر شده است در حوزه های مختلف ازجمله معماری و ساختمان سازی نیز مد نظر قرار گرفته و باعث ایجاد نوعی تفکر به نام معماری پاید ار شدهاست که از جمله اهداف آن حداقل استفاده از منابع انرژی فسیلی- استفاده از مصالح تجدید پذیر - تحمیل حداقل ضایعات به محیط زیست می باشد. هر چند توسعه پایدار در مفهوم کلانتر بدنبال ایجاد شهر سالم بامحورهای پایداری محیطی، پایداری اقتصادی و پایداری اجتماعی می باشد اما در اصل این عناصر جزء شهر یعنی بناها هستند که یک کل واحد به نام شهر را تشکیل میدهند . استفاده حداکثری از استعدادهای محیطیبرای تامین آسایش استفاده کنندگان و احداث بنایی متناسب بستر و به صورت جزء لاینفک از محل بنا از جمله اهداف معماری پایدار میباشد که در نتیجه مهمترین شرط آن ، زمین گرایی و درک پیام زمینه و بسترطرح توسط طراح و پاسخگویی متناسب در کلیه زمینه ها به شرایط موجود طرح میباشد، نه اینکه معماری خود را به صورت مجزا از محیط پیرامون تصورکند درست همانند معماری گذشته و مجتمعهای زیستی پیشینکه جوابگوی کلیه نیازهای مادی ، معنوی و فرهنگی ساکنان خود بودند و این راهی است که امروزه نیز باید ادامه یابد

توسعه، معماری،پایداری، زمینه گرایی