بررسی اثر ماده دارویی آنتاگونیست گیرنده D۲ دوپامینی بر روند بر محور هیپوفیزی–گنادی و روند اسپرماتوژنز موش صحرایی (Rat)

در این تحقیق، به منظور بررسی تاثیر داروی آنتاگونیست بر محور هیپوفیزی– گنادی و همچنین روند اسپرماتوژنز در موشهای صحرایی نر بالغ، ۴۰ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به ۵ گروه ۱) کنترل (عدم دریافت دارو)؛ ۲) شاهد (دریافت روزانه cc۲ آب مقطر)؛ ۳) گروه آزمون با دوز داروی کمینه (دریافت ۵۰ میلی گرم/کیلوگرم)؛ ۴) گروه آزمون با دوز داروی متوسط (دریافت ۱۰۰ میلی گرم/کیلوگرم)؛ ۵) گروه آزمون با دوز داروی بیشینه (دریافت ۲۰۰ میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. در پایان روز ۲۸ از قلب حیوانات نمونه خونی تهیه شد و غلظت پلاسمائی هورمون لوتئینی کننده و هورمون محرک فولیکولی، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون اندازه گیری و تغییرات وزنی و بافت شناسی بیضه ها بررسی شد. سطح سرمی هورمون های لوتئینی کننده و محرک فولیکولی، تستوسترون و دی هیدرو تستوسترون در گروه های تیمار، اختلاف معنی داری با گروه کنترل نداشت. همچنین وزن بیضه های گروه کنترل با گروههای آزمایش فاقد اختلاف معنی دار بودند. بجز در گروه دریافت کننده دوز بیشینه آنتاگونیست، مطالعات بافت شناسی تغییرات محسوسی در تراکم سلولی و نحوه قرار گرفتن سلول های سرتولی را در گروه های آزمون نسبت به کنترل نشان نداد. بر اساس نتایج، آنتاگونیست نسبت به سایر بتابلوکرهای مطالعه شده دارای عوارض کمتری بر محور هیپوفیزی – گنادی و روند اسپرماتوژنز بود.

کلیدواژه ها:

آنتاگونیست ، اسپرماتوژنز ، بتابلوکر ، موش صحرایی ، ویستار