فاطمه بیکدلی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی میکروبی، دانشکده زیست فناوری، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل
مجتبی رنجبر - دانشیار دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل، دانشکده زیست فناوری
فاطمه خاکدان - استادیار گروه زیست شناسی، پردیس فرزانگان، دانشگاه سمنان
داریوش غلامی - استادیار گروه زیست شناسی میکروبی، دانشکده زیست فناوری، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل

پروتئین های غیرفعال کننده ی ریبوزوم (RIPs) آنزیم هایی با فعالیت N گلیکوزیداز ی و مهارکننده سنتز پروتئین می باشند. برای تولید پروتئین های نوترکیب RIP توسط رهیافت های مختلف مهندسی ژنتیک باید ژنکدکننده این پروتئین ها از نظر ساختاری، تکاملی، و پارامترهای مختلف بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گیرد.نتایج نشان داد بیشترین پایداری پروتئین های این خانواده مربوط به گیاه Chenopodium album با شاخصناپایداری ۷۴ / ۱۴ می باشد. طبق بررسی رابطه ی تکاملی، این پروتئین ها به دو کلاستر اصلی تقسیم می شوند ونتایج هم ردیفی در گیاه Spinacia oleracea بیشترین شباهت را نشان داد. ساختار دوم پروتئین های غیرفعالکننده ی ریبوزوم از راندوم کویل و مارپیچ آلفای بیشتری تشکیل شده است.

کاربردهای بیولوژیکی، شاخص ناپایداری، آمارانتین، مهارکننده ی سنتز پروتئین