تبین نظریه بینامتنیت در رمان«بحر و نهر»باتوجه به مولفه های عرفانی با نگاهی به نظریه ژرار ژنت

بحر و نهر « رمانی است درباره شخصیت و احوال مردی به نام عمو رامیار و مریدی به نام ایرمان به قلم منیرالدین بیروتی که در دهه اخیر نوشته شده است. هدف آن تبیین ترامتنیت و در گذار از آن بینامتنیت مولفه های عرفانی بر اساس نظریه چندمتنیتژرار ژنت است. درکنار نظریه ژنت به نظریه سایر نظریه پردازان نیز با توجه به سیاق و محتوای رمان پرداخته شده است؛ امامصادیق بیشتر از همه مصادیق ترامتنیت و بینامتنیت باتوجه به گزاره های عرفانی بوده است. نتیجه پژوهش حاضر بر مبنای نظریهژنت و باتوجه به ردپای متون عرفانی کلاسیک، ترامتنیت و بیش متنیت را در این متن پررنگ مینماید. ردپای متون عرفانیکلاسیک چون تذکره الاولیاء، رساله قشیریه، منطق الطیر عطار، مثنوی مولوی و غزلیات شمس و سایر متون عرفانی کلاسیککاملا مشهود است. مصادیق این شباهتها در بینامتنیت صریح، نقلقول و ارجاع، شخصیتهای عرفانی، بینامتنیت ضمنی و غیرصریح با طرح مسئله جبرگرایی، تقدیر، بازتولید متون و اسناد تاریخی در متن تحلیل و بررسی شده است. مبنای پژوهش اخیربه روش توصیفی-تحلیلی است

کلیدواژه ها:

بحر و نهر ، منیر الدین بیروتی ، بینامتنیت ، مولفه های عرفانی ، نظریه ژرار ژنت