بررسی امکان جذب بیلی روبین توسط نانوکلاژن با روش بیوانفورماتیک: معرفی یک نانوجاذب طبیعی برای تشخیص و درمان بیماری زردی نوزادان

زردی نوزادان یا هایپربیلی روبین می نوزادی به معنی زرد شدن رنگ پوست نوزادان بوده و در ۶۰ درصد نوزادان مشاهده می شود. بیلیروبین یکی از پیگمانهای زردرنگ صفراوی است که از شکست و تجزیه طبیعی هموگلوبین حاصل میشود و عامل رنگ زرد ادرار و رنگ قهوهای مدفوع است. عدم درمان زردی سبب اسیب مغزی و انسفالوپاتی و فلج مغزی و کرنیکتروس می شود. در طی این تحقیق امکان جذب بیلی روبین توسط نانوذرات کلاژن، با روش داکینک مولکولی بررسی شد. برای انجام کار نخست فایل مولکول بیلی روبین با پسوند .mol را از دیتابیس Pubchem استخراج و سسپس در نرم افزار Hyperchem فرمت .pdb از آن بدست آمد. در این نرم افزار بیهنه سازی ساختار نیز انجام و ساختار سه بعدی بهینه شده مورد استفاده قرار گرفت. همچنین ساختار سه بعدی نانوکلاژن نیز از دیتابیس PDB استخراج گردید و در کامپیوتر ذخیره شد. برای انجام داکینگ مولکولی از سایت HDOCK استفاده و بعد از ارائه فایل pdb از بیلی روبین و نانوکلاژن انرژی داکینگ و RMSD مدل های ارائه شده مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. این مطالعه نشان داد امکان اتصال مولکول بیلی روبین روی قسمت های مختلف نانوکلاژن وجود داشته و در بهترین جایگاه انرژی داکینگ -۱۲۹ کیلوکالری بر مول و RMSD حدود ۶۲ آنگستروم بود.

کلیدواژه ها:

بیماری زردی نوزادان ، نانوجاذب کلاژن ، بیلی روبین ، بررسی بیوانفورماتیک