ارایه یک رویکرد جدید از طراحی شهری مبتنی بر معماری سیما و منظر

طراحی منطقه ای یکی از روش های راهبردی در معماری منظره می باشد که شرایط مطلوب آینده را برای منطقه های مختلف در نظر می گیرد که شرایط فضایی در آن منطقه، تحت فشار می باشد. این مقاله اصولی را که طراحان منطقه ای برای ساختار و سازمان دهی روند طراحی خودشان استفاده می کنند را بررسی می کند. اصول طراحی منطقه ای بر روی شرایط طراحی به شدت نا معین، بدون ساختار و لطیفی تاکید دارد که طراحی منطقه ای با آن درگیر می باشد. علاوه بر این، این مطالعه نشان می دهد که روند طراحی یکی از قسمت های ناگسستنی از روند گسترده ی تغییر مورد نظر می باشد. همین موضوع موجب می شود که یک دیدگاه پویا در طراحی، در تعامل با ذینفعان، و نسبت به جایگاه طراحان در روند طراحی ایجاد شود و نیازمند یک فرهنگ جدید ( نوسازی شده) در طراحی ها می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی منطقه ای ، معماری منظره ، طراحی راهبردی ، طراحی مشترک