نقش تعلق سازمانی و کیفیت زندگی کاری در مدیریت شهرداری تهران

در گذشته صرفا زندگی غیر کاری مدنظر و تاکید بوده ولی در جامعه امروزی بهبود کیفیت زندگی کاری یک برنامه جامع و وسیعی است که به منظور جلب رضایت و توجه کارکنان، کمک به آنان جهت مدیریت تغییرات و حفظ کارکنان در سازمان طراحی می شود. نارضایتی از کیفیت زندگی کاری یک مشکل اساسی است که بدون توجه به پست و موقعیت، همه کارکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. والتون در الگوی خود برای کیفیت زندگی کاری ۸ شاخص در نظر گرفته است که عبارتند از: پرداخت منصفانه و کافی، محیط های کاری ایمن و بهداشتی، تامین فرصت رشد و امنیت مداوم، قانون گرایی در سازمان، وابستگی اجتماعی در زندگی کاری، فضای کلی زندگی، وحدت و انسجام اجتماعی، توسعه قابلیت های انسانی. از تاثیراتی که کیفیت زندگی کاری دارد می توان به تاثیر آن بر روی خودکارآمدی و همچنین، تعلق سازمانی اشاره کرد. خودکارآمدی، جزء اصلی نظریه شناختی- اجتماعی می باشد که به باورها و قضاوت های فرد در خصوص توانایی های خود در انجام وظایف و مسئولیت ها اشاره دارد. به عقیده بندورا، داشتن دانش، مهارت ها و دستاوردهای قبلی، پیش بینی کننده های مناسبی برای عملکرد آینده افراد نیستند، بلکه باور انسان درباره توانایی های خود در انجام آنها بر چگونگی عملکرد او موثر است. در واقع، خودکارآمدی به احساس شایستگی در کنترل داشتن بر محیط خود تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: کیفیت کاری ، مدیریت ، تعلق سازمانی ، مدیریت شهری.