بررسی میزان جذب بخار آب فیلم های نانوبیوکامپوزیت برپایه ژلاتین_ بتاگلوکان حاوی نانوذرات اکسیدروی در بسته بندی فیله مرغ

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 183

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BPCONF05_043

تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1401

چکیده مقاله:

وظیفه اصلی بسته بندی، حفظ کیفیت و ایمنی محصولات غذایی در طول انبارداری و حمل و نقل و افزایش مدت ماندگاری مواد غذایی از طریق جلوگیری از تاثیر عوامل نامطلوب و میکروارگانیسم ها و غیره می باشد. در میان مواد بسته بندی، مواد پلاستیکی (پلیمر) حاصل از فرآورده های پتروشیمی (نفتی) از اواسط قرن بیستم به صورت وسیعی مورد استفاده قرار گرفته است. مواد بسته بندی بایستی در مدت زمان مشخص در طبیعت تخریب شوند. بنابراین امروزه مواد بسته بندی زیست تخریب پذیر (بیوپلیمرها) بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند و معایب آنها با بکارگیری بعضی از مواد در اندازه نانو مرتفع شده است. فلزات و اکسیدفلزات جهت بهبود خصوصیات فیلم های بسته بندی مورد استفاده قرار می گیرند . بر این اساس در مطالعه حاضر، فیلم هایی با استفاده از ژلاتین به عنوان پلیمر پایه و بتاگلوکان به همراه ذرات نانو اکسیدروی به عنوان پرکننده ساخته شدند. نانوذره اکسیدروی و بتاگلوکان به ترتیب در سه سطح صفر، ۲/۵، ۵ و صفر، ۱۰، ۲۰ درصد وزنی ژلاتین استفاده شدند. فیلم ها برای بسته بندی نمونه های فیله مرغ بکار رفته و محصول به مدت ۶ روز نگهداری شد. بعد از اتمام مدت زمان نگهداری با توجه به نتایج به دست آمده تمامی فیلم های نانوبیوکامپوزیت نسبت به فیلم شاهد (F۱)، افزایش بازدارندگی نسبت به نفوذ پذیری بخارآب نشان دادند.

نویسندگان

شهین شرافتخواه

دکتری علوم و صنایع غذایی، سسازمان ملی استاندارد

پریسا شیرعلی پور

کارشناسی ارشد بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی، شرکت تولیدی تام آی (سهامی خاص)