متابولیسم پورین ها و پیریمیدین ها

نوکلئوتیدها شناخته شده ترین واحد های سازنده ۱DNA و ۲RNA هستند. تقریبا در تمام فعالیت های سلولی به تنهایی و یا در ترکیب با دیگر ملکول ها درگیر هستند. بعضی ار نوکلئوتیدها مانند ATP به عنوان سوبسترا عمل می کنند و بعضی دیگر مانند آدنوزین منو فسفات ۳( AMP ) حلقوی و گوانوزین تری فسفات ۴ ( GTP ) ترکیب های تنطیمی هستند. یکی از اجزا هر نوکلئوتید یک باز پورین یا پیریمیدین است. اجزا دیگر یک قند ۵ کرینه ریبوز یا دروکسی ریبوز و یک یا چند گروه فسفریل هستند. همه ارگانیزم ها و سلول ها می توانند نوکلئوتیدهای پورین و پیریمیدین را سنتز کنند زیرا این ملکول ها برای گردش اطلاعات ضروری هستند. در سلول غیر قابل تقسیم ،بیوسنتز نوکلئوتیدها به منظور تولید ریبونوکلئوتیدها برای سنتز RNA و انواع کوفاکتورهای نوکلئوتیدی انجام می شود. دزوکسی ریبونوکلئوتیدها برای همانند سازی DNA در سلول های در حال تقسم مورد نیاز است. زیرا سنتز دزوکسی نوکلئوتید ها تا حد زیادی با تقسیم سلولی مرتبط است. پورین ها و پیریمیدین های درون سلولی (حاصل از تجزیه اسیدهای نوکلئیک) و خارج سلولی (به دست امده از غذا) می توانند مستقیما در سنتز نوکلئوتیدها شرکت کنند ،فرایندی که بازیافت نامیده می شود. مسیر های بازیافت انرژی را با چرخش مجدد محصولات حاصل از تجزیه اسیدهای نوکلئیک حفظ می کنند. تجزیه پورین ها منجر به تشکیل ترکیب های سمی می شود که باید دفع شوند در حالی که تجزیه پیریمیدین ها منجر به تشکیل محصولاتی می شود که به آسانی متابولیزه می شوند.

کلیدواژه ها:

پورین ، پیریمیدین ، کاتابولیسم ، اسیدهای آمینه