جواد غلام پور درزی - دانشکد ه مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمدجعفر حداد - دانشکد ه مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیرسجاد رحمانی - دانشکد ه مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران

سنگ زنی انگشتی روشی مناسب برای بهبود زبری سطح در دیواره های قطعات و مناطق با دسترسی دشوار میباشد. معمولا این فرایند آماده سازی سنگ قبل و در هنگام انجام عملیات سنگ زنی مورد استفاده قرار میگیرد که باعث کاهش عملکرد مناسب فرایند میگردد انجام درسینگ و استفاده از محیط خنک کار - روانکار مناسب اما تا حد زیادی بر خصوصیات سطحی آلودگیهای زیست محیطی، سلامت کارگران و هزینه های ماشین کاری اثرگذار است. در این پژوهش برای اولین بار اثر شرایط درسینگ عمق در سینگ و سرعت پیشروی ابزار درسر) و نیز سرعت پیشروی قطعه کار در هنگام سنگ زنی قطعه کار فولاد سخت M۰۴۰ در دو محیط خنک کار - روان کار سنتی و روان کاری کمینه مورد بررسی قرار گرفته است. زبری سطح و بارگذاری سنگ در شرایط گوناگون سنگ زنی از خروجیهای حائز اهمیت میباشد. نتایج آزمایشهای عملی نشان دهنده بهبود زبری سطح در شرایط در سینگ نرم میباشد. همچنین ایجاد یک زبری سطح مطلوب با استفاده از تکنیک روان کاری کمینه در مقابل روش سنتی استفاده پیوسته از خنک کار - روانکار همراه با کاهش چشمگیر مصرف سیال برشی از نتایج آزمایشهای عملی میباشد بارگذاری بیشتر چرخ سنگ در محیط روان کاری کمینه نسبت به روش سنتی خنک کار - روان کار از دیگر نتایج به دست آمده میباشد.

در سینگ، بارگذاری سنگ، زبری سطح، فولاد Mo۴۰ ، سنگ انگشتی