مدلیابی رفتارهای پرخطر بر اساس سبک های دلبستگی و همدلی با میانجی گری پرخاشگری در فرزندان بدسرپرست شهر زنجان

مقدمه و هدف: گسیختگی خانواده و عوامل مختلف دیگر، خانوادههای زیادی را با بی سرپرستی و بدسرپرستی کودکانروبه رو ساخته است . تجربه بدرفتاری به خصوص در طول سالهای اولیه ، کودک را در معرض کارکردهای سازشنایافته اجتماعی ، روانشناختی ، روانی - زیستی قرار می دهد. این پژوهش ، با هدف مدلیابی رفتارهای پرخطر بر اساس سبک های دلبستگی و همدلی با نقش میانجی پرخاشگری در فرزندان بدسرپرست شهر زنجان اجرا شد. مواد وروش ها: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده تمامی فرزندان (دختر و پسر) بدسرپرست از سن ۱۰ تا ۲۰ ساله ساکن شهر زنجان در سال ۹۸ - ۹۹ می باشد که ۱۲۰ نفر از آنها با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شد و پرسشنامه های دلبستگی هازن و شیور (۱۹۷۸)، پرخاشگری باس و وارن(۲۰۰۰)، واکنش های بین فردی توسط دیویس (۱۹۸۳) و رفتارهای پرخطر زاده محمدی و همکاران (۱۳۹۰) برای هر آزمودنی پر شد. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. جهت انجام تحلیل ، از نرم افزار AMOS-۱۸ و SPSS-۲۳ استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل از شاخص های نیکویی برازش مدل اصلی تحقیق نشاندهنده برازش بالای مدل بود. نتایج نشان داد سبک های دلبستگی دارای اثر مثبت و معنی داری بر رفتارهای پرخطر در فرزندان بدسرپرست با نقش میانجی پرخاشگری می باشد(۰۰۱/۰(p<؛ همچنین همدلی دارای اثر منفی و معنی داری بر رفتارهای پرخطر در فرزندان بدسرپرست با نقش میانجی پرخاشگری می باشد(۰۵/۰.(p< نتیجه گیری: از آنجایی که توانایی هیجانی کودکان بطور معمول در سنین پایین به سرعت پیشرفت می -کند، تا حد زیادی حاصل شکل گیری سبک دلبستگی کودک و توانایی همدلی والدین بالاخص میزان صحبت کردن والدین درباره هیجان های مختلف است .

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، همدلی ، پرخاشگری ، رفتارهای پرخطر و فرزندان بدسرپرست