مروری بر حذف آلاینده ها توسط بیوپلیمر ها در پساب های صنایع غذایی

مواد طبیعی یا بیومولکول های پلیمری سنتز شده توسط موجودات زنده در طول چرخه زندگی خود معمولا به عنوان پلیمرهای زیستی تعریف می شوند. طبقه بندی های مختلفی از پلیمرهای زیستی با تمرکز بر واحدهای مونومری آنها پیشنهاد شده است، و این امکان را فراهم میکند تا به سه کلاس مختلف با تنوع عظیمی از ساختارهای ثانویه متمایز شوند. پلیمرهای زیستی به دلیل قابلیت دستکاری و اصلاح آسان، تطبیق پذیری و پایداری آنها، در زمینه های مختلف مورد علاقه، از صنایع غذایی، دارویی و زیست پزشکی (به عنوان مثال، به عنوان مواد کمکی، عوامل ژل کننده، تثبیت کننده ها، یا مواد غذایی) پیشنهاد شده اند. ضخیم کننده ها). علاوه بر این، پلیمرهای زیستی به دلیل ویژگی های پایدار و تجدیدپذیر، زیست تخریب پذیری و غیرسمی بودن آنها، در ترکیب با مواد تقویت کننده مختلف (الیاف طبیعی، پرکننده های معدنی در ابعاد میکرو یا نانو، آنتی اکسیدان ها و غیره در تصفیه فاضلاب پیشنهاد شده اند. رنگدانه ها) به سمت توسعه کامپوزیت های جدید با خواص بهبود یافته. از سوی دیگر، انتشار نامناسب یا غیرقانونی فاضلاب صنعتی، کشاورزی و خانگی تصفیه نشده حاوی انواع آلاینده های آلی و معدنی، خطر بزرگی را برای سیستم های آبی به همراه دارد که به دلیل سمیت بالای آنها، تاثیر منفی دارد. در میان تکنیکهای اصلاح، جذب سطحی به دلیل کارایی، سادگی ذاتی و هزینه کم به طور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد پلیمرهای زیستی نشان دهنده جاذب های امیدوارکننده و چالش برانگیز برای پاکسازی محیط های آبی از آلاینده های آلی و معدنی هستند که امکان حفاظت از محیط زیست و موجودات زنده را فراهم می کند. این بررسی نتایج به دست آمده در سال های اخیر از حذف پایدار آلاینده ها توسط پلیمرهای زیستی را خلاصه میکند و تلاش میکند تا سوالات باز و چشم اندازهای آینده را برای غلبه بر شکاف ها و محدودیت های فعلی شناسایی کند.

کلیدواژه ها:

پلیمرهای زیستی تصفیه فاضلاب ، آلاینده ها ، رویکرد پایدار و تجدیدپذیر