انسان شناسی قرآنی و پیامدهای کارکردی آن در مواجهه با کرونا

ازمنظر قرآن کریم انسان موجودی الهی،برخوردار از حقیقت نفس ناطقه و دارای شوون متعدد قوای جسمی و طبعی، قوه خیال ،قوه تعقل و قلب و روح است و حیات او از نشاءی ماده شروع و با طی مراحل و اطواری به عوالم تجرد و بلکه فوق تجرد راه پیدا می کند .روح انسانی بعد از تکون مادی او، در او دمیده می شود و بعد از طی مراحلی از رشد ،مبتنی بر عقل و نعمت اختیار مکلف به رعایت قواعد و شریعت الهی می شود و با سیر و صیرورت اعتقادی و اخلاقی و رفتاری ویژه ،با آزادی و استقلال مقتضی تکامل به سمت غایت وجودی خود حرکت می کند .اما این غایت وجودی بر اساس نحوه سلوک اختیاری یا در مسیر سعادت و صعود است و یا در مسیر سقوط و شقاوت است .قرآن کریم برای انجام این سفر و حرکت انسانی، معارف ویژه ای را ناظر به حیات دنیوی انسان و آخرت حسن او ارایه نموده است که هر کدام کارکرد و پیامد ویژه ای در ساختاروجودی انسان و حیات او خواهد داشت.بنابراین در این روزها که جامعه بشری با ابتلای شدید و ناگوار و هزینه سازبیماری مسری کرونا مواجه شده است ،توجه به انسان شناسی ویژه قرانی و پیامدهای کارکردی آن می تواند اندیشوران و برنامه ریزان را در شناخت تعلیلی و پیشگیرانه، مواجه و درمان و کاستن آلام و رنج ها و تسهیل عبور ازاین مصیبت هدایت نماید.بر این اساس در این مقاله با تکیه بربرخی اصول و معارف قرآنی در موضوع انسان،مواردی از پیامدهای کارکردی آنها را در مواجه با بیماری کرونا تحلیل و بررسی خواهیم نمود

کلیدواژه ها:

انسان ، انسان شناسی ، قرآن ، کرونا ، بیماری.