ساماندهی فضایی_کالبدی منطقه کلانشهری یزد با تاکید بر الگوی فضایی جمعیت

توسعه فیزیکی و رشد جمعیتی شهرهای ایران تا چند دهه پیش از دارای افزایش هماهنگ و متعادل بود با بروزتحولات جدید ، شهرها به ویژه شهرهای بزرگ به سرعت تغیرات و دگرگونی هایی را پذیرفته است .این دگرگونی هابه شکل افزایش سریع جمعیت و گسترش فیزیکی شتاب آمیز شهرها ، به صورتی نامتعادل و ناهماهنگ بوده بطوریکه سطح زیر ساخت شهری بیشتر تحت تسلط ساخنمان های مسکونی بوده است .به عبارت دیگر ، این تغیرات کالبدیو تحولات فضایی شهرها، چنان سریع و شتابنده عمل کرده است که پس از دوره ای کوتاه ، اکنون شهرهای کشور نه تنها توانایی حفظ ویژگی های سنتی و اصیل خود را ندارند ، بلکه اصول تازه و علمی نیز بر کالبد آنها و رشد و توسعه آینده شان با مشکلات بسیاری همراه است .منطقه کلانشهری دیزد نمونه مورد مطالعه این پژوهش است یکسری ازملاک های منطقه شهری و کلان شهری که مهم ترین آن فاکتور جمعیت می باشد ندارد و در حال حاظر یک منطقه شهری به شمار نمی آید مگر در صورتی محدوده حمیدیا و شاهدیه که روستا بوده اند و با گسترش شهر به تبدیل به یک منطقه مجزا با شهرداری مخصوص شده اند در صورت الحاق بخش مرکزی با شهرداری حمیدیا و شاهدیه فاکتورجمعیت که از مهم ترین فاکتور های کلان شهری می باشد شهر یزد دارا می شود .برای الحاق شدن بخش مرکزی باحمیدیا و شاهدیه نیازمند مدیریت جامع و یکپارچه می باشد که در این پژوهش سعی بر آن است که به ساماندهی فضایی _ کالبدی منطقه شهری یزد با تاکید بر الگوش فضایی جمعیت صورت بگیرد که با استفاده از شاخص های نخست شهری و مدل تعدیل یافته زیپف الگوی فضایی جمعیتی منطقه کلانشهری یزد مشخص گرید نتایج حاصلن شان میدهد شهر یزد به عنوان شهر مرتبه اول منطقه شهری یزد،توسعه شهری منطقه شهری را تشکیل داده و بارشد و پیشرفت تدریجی خود و با توجه به امکانات و تسهیلات جمعیت مهاجر روستایی و همچنین شهرهای توسعه نیافته استان یزد و دیگر استان ها را در خود متمرکز نموده و در مجموع به ضرر سایر شهرهای منطقه شهری عمل مینماید.

کلیدواژه ها:

منطقه کلانشهری ، جمعیت ، شاخص های نخست شهری ، الگوی فضایی جمعیت