ALLAME TABATABAÎ, SURUŞ VE MÜCTEHİD ŞEBÜSTERÎ: HERMENÖTİĞİN YENİ SÖYLEMİ VE KUR'AN'DAKİ ANLAMIN BELİRGİNLİĞİ VE ÇOKLUĞU

Özet Hermenötiğin yeni söylemi, vahdet veya kesret meselesi ve metnin belirgin olup olmadığı sorununu metnin anlaşılması ve yorumlanmasının doğası ve mekanizması etrafındaki felsefî düşüncelerin odağına yerleştirdi. Bu konuları gözönünde bulundurarak elinizdeki makalede, İran'ın çağdaş düşüncesinde vahyin metnine ilişkin üç hermenötik yaklaşımı analiz edip inceleyeceğiz. Bu yaklaşımlardan her birini analiz ederken hermenötiğin yeni eğilimlerini öne çıkaracağız. Bu amaçla öncelikle Allame Tabatabaî'nin vahyin metni için birden fazla manayı konu etmiş olsa da bu anlamlardan her birini vahyin sahibinin kastıyla belirgin gördüğünü, bu yüzden de onun tefsir bahislerinin daha ziyade kasıtçılık ve romantik hermenötikle aynı istikamette olduğunu ortaya koyacağız. Daha sonra Abdulkerim Suruş ve Muhammed Müctehid Şebüsteri'nin hermenötik düşüncelerini ele alıp değerlendireceğiz. Suruş, vahiy metninin anlamının metnin yazarının muradından bağımsız olduğunu savunması nedeniyle felsefî hermenötikte anlamın bağımsızlığı öğretisiyle aynı noktada buluşur. Bu arada Müctehid Şebüsteri kimi bakımlardan felsefî hermenötiğe, kimi bakımlardan da romantik hermenötiğe eğilim duyar. Çünkü bir yandan bazı yazılarında vahyin metnindeki gizli ve nihai anlamdan sözeder, diğer yandan da Kur'an'ın birden fazla ve muteber tefsirinin mümkün olduğunu kabul eder.

کلیدواژه ها:

Allame Tabatabaî ، Suruş ، Şebüsteri ، Kur'an ، anlama ، yorum ، felsefî hermenötik ، romantik hermenötik