واکاوری محدودیت ها،چالش های مدیریت در عرصه مدرن جهانی

مدیریت دولتی نوین به رویکردی غالب در اصلاح بخش دولتی کشورها تبدیل خدمت به مردم، راهبرد مدیریت دولتی نوین را در پیش گرفته است تا از طریق آن بخش دولتی را متحول و با کاهش تصدیگری آن، فعالیت های اقتصادی و اجتماعی جامعه را به بخش های خصوصی و تعاونی واگذار کند.در این نوشتار سعی خواهد شد تا با بیان اهمیت و نقش تعاونی ها در جامعه ، ارزش های مورد تاکید در مدیریت دولتی نوین همچون عدالت اجتماعی و مشارکت شهروندان در اداره امور و نقش تعاونیها بررسی و به ضرورت بخش دولتی و تعامل این بخش با تعاونیها پرداخته شود. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که تعاونی ها با نهادینه کردن این ارزشها و اعمال رفتاری متناسب با آن خواهند توانست با شرایط نوظهور مبتنی بر بازار. شاید یکی از علل اساسی این گرایش ناکارآمدی مدل سنتی اداره امور دولتی بوده باشد. دولت ها دریافتند که مدل قدیمی کارآیی ندارد و از این رو برخی از اصول بنیادی مدل سنتی را مورد تردید قرار دادند. آنها به جای یک مدیر همه چیزدان به متخصصان مدیریت و اقتصاد روی آوردند، مرزهای میان فعالیتهای بخش خصوصی و دولتی را به قصد کاهش هزینه ها از میان برداشتند و محیط کار سازمان دولتی را دگرگون ساختند. دولتها در این دوره با درآمد واقعی کاهنده روبه رو بودند، در حالی که از نظر سیاسی باید خدمات ارائه شده به شهروندان را در همان سطح پیشین نگه می داشتند. در چنین وضعی تنها راه چاره، بهبود بهره وری بود. وقتی به تجربه ثابت شد که ساختار بوروکراتیک دولت پاسخگوی نیازها نیست و مطالعات اقتصادی نیز حاکی از همین نتیجه بود، شگفت آور نیست که سیاستگذاران و دولت مردان سوالات نقادانه ای را مطرح سازند: چرا کارکنان دولت باید استخدام مادام العمر باشند، در حالی که دیگران چنین امتیازی را ندارند؟ چرا نباید کارکنان دولت را هم با قراردادهای کوتاه مدت استخدام کرد؟ چرا نباید ارزیابی دقیق و عینی بر کار مستخدمان دولت اعمال شود؟ چرا نباید دولت هم در عرصه ای شبیه به بازار با مردمان داد و ستد کند؟ این پرسش ها و پرسش های بسیار دیگری که مطرح شد پایه های مدیریت دولتی سنتی را متزلزل ساخت و بنیان مدیریت گرایی را بنا نهاد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، جهانی شدن ، دولت مدرن ، عدالت اجتماعی ، مشارکت