گردشگری اجتماع محور، بستری برای توسعه روستایی در زاگرس مرکزی

گردشگری در عصر حاضر، به عنوان یکی از مهم ترین فعالیت های درآمدزا و جهش دهنده به اشتغال در اغلب کشورهای جهان، مطرحشده است. براساس آخرین داده های UNWTO ، گردشگری بین المللی در ۵ ماه ابتدایی سال ۲۰۲۲ با آماری نزدیک به ۲۵۰ میلیونگردشگر، بازگشت قابل ملاحظه ای را نسبت به دوران قبل از همه گیری کرونا تجربه کرده است که بیشترین رشد متعلق به اروپا وآمریکا است. گردشگری در توسعه مناطق و نواحی مختلف نقش بسزائی را ایفا می نماید و به دلیل مجاورت و استقرار جاذبه های متعدد،متنوع و معتابه گردشگری در نواحی روستایی، اثربخشی توسعه جریانات گردشگری در روستاها، انکارناپذیر است. در بین گونه هایگردشگری، گردشگری اجتماع محور به جهت اثرات مثبتی که در حفظ و اشاعه فرهنگ های بومی و محلی و همچنین ظرفیت سازیبرای توسعه جماعات محلی دارند، از اهمیت و جایگاه ویژهای برخوردار است. کلان منطقه زاگرس میانی با در بر داشتن ۷ استان کشور،جمعیتی ۱۲ درصد جمعیت کل کشور را در ۶ / ۷ درصد از مساحت کشور در خود جای داده است. این پژوهش با هدف مطالعه و بررسیظرفیت ها، قابلیت ها و استعدادهای کلان منطقه زاگرس میانی، در حوزه گردشگری اجتماع محور انجام شده است و در نهایت به بررسیاثرات این گونه از گردشگری در توسعه روستایی، می پردازد. این پژوهش به لحاظ ماهیت توسعه ای است که با ترکیب روش هایتوصیفی و تحلیلی به بررسی مفاهیم اصلی پژوهش از جمله :گردشگری، گردشگری اجتماع محور، توسعه روستایی و همچنین معرفیمنطقه زاگرس میانی به عنوان محدوده موردمطالعه و قلمرو جغرافیایی پژوهش پرداخته است. سپس اثرات این گونه از گردشگری درتوسعه روستایی این کلان منطقه را مورد مطالعه قرار می دهد. در بررسی موارد پیش گفته، مشخص گردید که منابع و جذابیت هایمتعدد فرهنگی و اجتماعی گردشگری منطقه میتواند به عنوان عاملی مهم و تحول آفرین در توسعه روستایی در ابعاد مختلف از جمله: تنوع بخشی و جهش اقتصادی و همچنین ایجاد فرصت های شغلی و بهبود سطح رفاه و معیشت روستاییان باشد

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری اجتماع محور ، توسعه ، توسعه روستایی ، زاگرس میانی.