شیلا سلیمانی - گروه تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران-ایران
خدیجه علی آبادی - دانشیار، گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
اسماعیل زارعی زوارکی - استاد تمام، گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
علی دلاور - استاد تمام، گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

یادگیری فعالیتی دگرگون ساز است که افراد را برای مقابله با رویدادها و سازش با محیط آماده می سازد. لذا پژوهش حاضر به بررسی تاثیر الگوی یادگیری معکوس مبتنی بر رویکرد تدریس مساله محور بر سبک های حل مساله یادگیری زبان انگلیسی دانشجویان پرداخته است. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون است که در دو گروه کنترل و آزمایش اجرا شد. شرکت کنندگان تعداد ۳۲۰ نفر به صورت در دسترس با جایگزینی تصادفی بودند. به منظور جمع آوری داده ها، ابتدا پرسشنامه حل مساله کسیدی و لانگ به عنوان پیش آزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس، نحوه آموزش در گروه کنترل به شیوه مرسوم و در گروه آزمایش تحت الگوی آموزش معکوس مبتنی بر رویکرد تدریس حل مساله بود. جهت بررسی میزان یادگیری، نمرات پس آزمون دو گروه با هم مقایسه شد. جهت بررسی نرمال بودن جامعه مورد مطالعه آزمون اندازه گیری مکرر و آزمون تی تست مستقل انجام شد. یافته ها نشان داد که استفاده از این الگوی تدریس بر سبک های حل مساله سازنده و غیرسازنده یادگیری زبان انگلیسی دانشجویان تاثیر دارد. همچنین، عملکرد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهتر و تفاوت یادگیری معنادارتر بود. اما پیش آزمون تاثیر و برتری معنی داری بر پس آزمون دو گروه نداشته است. یادگیری به این شیوه تدریس، یکی از نیازهای اساسی آموزش امروزی در همه سطوح تحصیلی است. با توجه به مزایایی چون تقویت ژرف اندیشی، تفکر تحلیلی، تفکر انتقادی، خلاقیت، اطمینان در اتخاذ تصمیم و حل مساله، این شیوه تدریس می تواند به عنوان روشی مکمل در کنار آموزش های سنتی مورد استفاده قرار گیرد.

سبک های حل مساله, زبان انگلیسی, الگو, یادگیری معکوس, رویکرد تدریس مساله محور