پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی براساس سبک فرزند پروری والدین در دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی براساس سبک فرزند پروری والدین در دانش آموزان دختر بوده است. جامعه ی این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر قم به تعداد ۷۳۰۰ نفر ۱۳۹۸-۱۳۹۹می باشد.که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۳۶۵ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه ی خود کار آمدی اجتماعی کنلی(۱۹۸۹)، اقتدار والدینpaQ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که در فرضیه اصلی سبک فرزند پروری اقتدارگرایانه به صورت مثبت و سبک فرزند پروری استبدادی به صورت منفی، متغیر خودکارآمدی اجتماعی را پیش بینی می کنند و فرزندپروری سهل گیرانه نقش معنی داری در پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی نداشت و در فرضیات فرعی سبک فرزند پروری اقتدارگرایانه و سبک سهل گیرانه با قاطعیت به صورت مثبت و سبک فرزند پروری استبدادی به صورت منفی و معنی دار متغیر خودکارآمدی اجتماعی را پیش بینی می کنند. بنابراین می توان گفت که سبک فرزندپروری والدین توانایی پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی را در دانش آموزان داشته است می توان اقدامات لازم را در بالا بردن خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان داشت.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی اجتماعی ، سبک فرزندپروری والدین ، دانش آموزان.