سهیلا خر دمندنیا - مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی. تهران، ایران

پژوهش حاضر به شکل کیفی و توصیفی و با استفاده از روش بررسی اسنادی به گردآوری و تحلیل داده ها پرداخته است. از یک کد گذاری انتخابی برای استخراج رویکردهای سیاستی اقتصاد زیستی کشورها استفاده شد و سیس با تشکیل ماتربسی از رویکرد/منابع به آازای کشورهایی با بیش از ۵۰ درصد زیست توده کشاورزی، جنگلی و آبزی، رویکردها برحسب دسترسی به منابع و تواننوآوری تحلیل شدند. ضمن توجه اکثر کشورها به توسعه انرژی های زیستی. کشورهای دارای رتبه نوآوری متوسط و پایین بر استفادهمطلوب از زیست توده در بخش کشاورزی تمرکز دارند و کشورهایی با رتبه نواوری بالاء دامنه اقتصاد زیستی را به حوزه های دیگری ازجمله سلامت و زیست فناوری دریا نیز گسترش داده اند. راهکار کشورهایی که مشابه ایران در منابع زیست توده گیاهی محدودیت دارند بر سه اصل تامین منابع جایگزین و تقویت توانمندی های فناورانه، توسعه بازار زیست داروها و همکاری های بین المللی استوار است. در کشور ایران اجرای سیاست های مرتبط با توسعه بازار زیست داروها موفقیت آمیز به نظر می رسد. اما سیاست استفاده از منابعجایگزین همچون زیست توده دریایی یا پسماند عمدتا با مشکل ضعف توان فناورانه در بهره برداری و عدم توجیه اقتصادی مواجهمحیط زیست قرار گرفته و توسعه همکاری های بین المللی و منطقه ای به طور موثری محقق نشده است. توسعه ابعاد مختلف اقتصادزیستی نیازمند همگرایی برنامه ها و سیاست ها و داشتن راهبردهایی شفاف برای تقویت توان دسترسی و بهره برداری از سایر منابعبه ویژه زیست توده های دریایی و بهبود ساختار نهادی برای جذب همکاری های منطقه ای با بین المللی است.

اقتصاد زیستی، منابع زیست توده، سیاست گذاری، نوآوری، فناوری