مریم رامین نیا - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گنبدکاووس، ایران

تی. اس. الیوت. شاعر و منتقد بریتانیایی- امریکایی به واسطه تکنیک های فرمیو بیانی و مضمون پردازی، یکی از پیشگامان مدرنیسم ادبی دانسته شده است.دفتر «سرزمین وبرآن» و «چهار کوارتت» شیوه و دوره جدیدی از فردیت وخوداگاهی در شعر را به نمایش می گذارد که در آن سوژه اراوی شعر به تجربه ودرک عمیق تری از زندگی دست می یازد. نسبت سوژه مدرن الیوت با ابژهتماشایش نه تنها بر شعر اروپایی تاثیر می گذارد بلکه الگو و منشا الهام شعرمدرن فارسی نیز می شود. بیژن آلهی» شاعر موج نو در دفترهای «جوانی ها» و«دیدن» نشان می دهد به شاخص های شعر مدرن نزدیک شده است.این پژوهشبا تکیه بر آرا و شیوه نگارش مدرنیستی از دو منظر طرز بیان و درونمایه شعراین دو شاعر را بررسی کرده است. هدف بررسی نشان دادن تاثیرپذیری الهی ازمولفه های شعر مدرن به ویژه شعر الیوت بوده است. نتایج پژوهش حاکی از آناست که الیوت و الهی به شیوه های شخصی سازی و غیرشخصی سازی, موقعیتانسان/ سوژه ای را به تصویر می کشند که در مرزهای خودآگاهی و فردیت باتنش ها و بحران های جهان مدرن روبه رو می شود و اندوه و یس خود را از تماشاو تجربه جهانی فاش می کند که با فرسودگی, تباهی و ویرانی نشان دار می شود.گرچه تصویر تباهی و مرگ در سرزمین وبران الیوت پربسامدتر از شعر الهیاست و الهی بیشتر از البوت در تمنای روشنی و امید برمی آید اما در نمای کلی،روشنی و امید در شعر الهی کارکردی حاشیه ای دارد.

سوژه مدرن، ملال و اطوار، الیوت، بیژن الهی