فرهاد وحیدی نیا - Faculty of Mechanical Engineering, University of Kashan
حسین خراسانی زاده - Faculty of Mechanical Engineering, University of Kashan
علیرضا آقایی - Faculty of Mechanical Engineering, University of Kashan

در مطالعه حاضر به صورت تئوری بر مبنای یک مدل حرارتی به بررسی عملکرد یک کلکتور سهموی خطی با استفاده از نانوسیال هیبریدی و مقایسه آن با مونو نانوسیال و سیال پایه پرداخته شده است. از ترمینول وی پی ۱ به عنوان سیال پایه و از نانوذرات اکسید آهن برای تولید مونو نانوسیال و از نانوکامپوزیت نانولوله های کربنی چنددیواره- اکسید آهن به عنوان ذرات نانو برای تولید نانوسیال هیبریدی استفاده شده است. جریان سیال داخل لوله جاذب کلکتور به صورت مغشوش فرض شده است. نتایج نشان داد که وقتی از نانوسیال هیبریدی و مونو نانوسیال استفاده می شود، راندمان های انرژی و اگزرژی کلکتور نسبت به شرایط استفاده از سیال پایه بیشتر هستند، ولی مقدار آن ها با استفاده از نانوسیال هیبریدی اندکی کمتر از شرایطی است که سیال عامل مونو نانوسیال باشد. بیشترین افزایش راندمان انرژی کلکتور برای نانوسیال هیبریدی و مونو نانوسیال نسبت به سیال پایه به ترتیب برابر با ۱۷/۲% و ۲۲/۲% و بیشترین میزان افزایش راندمان اگزرژی به ترتیب برابر ۴۹/۱% و ۵۸/%۱ به دست آمد. با وجود این ضریب اصطکاک مونو نانوسیال نسبت به نانوسیال هیبریدی به طور متوسط حدود ۷% بیشتر به دست آمد. نتایج نشان داد که معیار ارزیابی عملکرد کلکتور (بازده حرارتی- هیدرودینامیکی) وقتی از نانوسیال هیبریدی استفاده شود، بیشتر از شرایطی است که از مونو نانوسیال استفاده شود.

: Parabolic trough collector, Multi-walled carbon nanotubes, Iron oxide, Energy efficiency, Hybrid nanofluid, Mono nanofluid, Energy efficiency, کلکتور سهموی خطی, نانولوله های کربنی چنددیواره, اکسید آهن, راندمان انرژی, نانوسیال هیبریدی, مونو نانوسیال, راندمان اگزرژی