تاثیر پرورش گروهی و انفرادی بر عملکرد، فراسنجه های خونی، تخمیر شکمبه، رفتار و سلامت گوساله های شیری

هدف از این مطالعه، مقایسه نگهداری گوساله­های شیرخوار در جایگاه انفرادی یا گروهی بر عملکرد، رشد اسکلتی، خون، رفتار، تخمیر شکمبه و سلامت بود. تیمارها شامل گوساله­های پرورش یافته در ۱) جایگاه­های انفرادی (۲ × ۵/۱ مترمربع) و یا ۲) جایگاه­های گروهی (۴ × ۳ مترمربع، ۴ گوساله/جایگاه) بود. مصرف خوراک به طور روزانه، وزن­کشی در زمان تولد، ۲۸، ۶۳، و ۹۰ روزگی و رشد اسکلتی در ابتدا و انتهای دوره ثبت شدند. نمونه خون چهار روز قبل و بعد از شیرگیری و مایع شکمبه در روزهای ۵۰ و ۸۰ روزگی جمع­آوری و رفتارها در دوره­های ۲۴ ساعت در روزهای ۶۰ و ۸۹ روزگی ثبت شد. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، وزن بدن و رشد اسکلتی در دوره­های مختلف تفاوت معنی­داری نداشت. دفعات و طول مدت بیماری اسهال و پنومونی، کل درمان بیماری­ها، تولید اسیدهای چرب فرار و pH شکمبه در بین تیمارها تفاوتی نداشت. سطح گلوکز و نیتروژن اوره خون نیز در بین تیمارها متفاوت نبود، ولی سطح کلسترول در گوساله­های انفرادی در مقایسه با گوساله­های گروهی در قبل و بعد از شیرگیری بیشتر بود. رفتارهای بازی، تیمار کردن، و مکیدن متقابل در گوساله­های گروهی و سایر رفتارهای دهانی غیر تغذیه­ای در گوساله­های انفرادی در قبل از شیرگیری بیشتر بود. در پس از شیرگیری که تمام گوساله­ها به صورت گروهی بودند، تفاوت معنی­داری در رفتارها مشاهده نشد. به طور کلی، نتایج نشان داد که گروه بندی زودهنگام گوساله­ها در مقایسه با پرورش در جایگاه­های انفرادی اثری بر عملکرد، تخمیر شکمبه، و سلامت گوساله­ها در قبل و بعد از شیرگیری نداشت، ولی منجر به بهبود رفاه (افزایش فعالیت­های بازی و تیمار کردن و کاهش رفتارهای دهانی غیر تغذیه­ای) گوساله­ها در دوره قبل از شیرگیری شد.

کلیدواژه ها:

رفاه ، عملکرد ، فردی ، گروهی ، گوساله ها ، مسکن