نگاهی بر شبیهسازی در پرستاری: یک مطالعه ی مروری

شبیه سازی یکی از الگوهای تدریس مربوط به خانواده نظام های رفتاری است که بیشتر در سیستم های طبیعی و انسانی کاربرد دارد و به عنوان یک روش تدریس، شامل فعالیت هایی است که از یک محیط واقعی تقلید می کند. این مطالعه با هدف مروری بر الگوی تدریس شبیه سازی و کاربرد آن در آموزش پرستاری و مزایا و چالش های پیش روی آن انجام گرفته است. مقاله ی حاضر یک مطالعه ی مروری است که از طریق جستجوی غیرنظام مند منابع کتابخانه ای و جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی Medline، CINAHL، SID و نیز موتور جستجوی Google با استفاده از کلمات کلیدی آموزش، پرستاری و شبیه سازی انجام گردید. اطلاعات بازیابی شده به زبان انگلیسی و فارسی و محدوده ی زمانی ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۳ محدود گردید. از نتایج بازیابی شده تعداد ۵۰ مدرک که شامل کتاب، مقاله و صفحات وب بود مورد بررسی و دسته بندی قرار گرفت. ابتدا مفهوم شبیه سازی تبیین گردید و سپس انواع شبیه سازی ها و مراحل آن معرفی شد و در ادامه به لزوم استفاده از شبیه سازی در آموزش پرستاری و چالش های پیش روی استفاده از این رویکرد آموزشی پرداخته شد. نتایج تحقیقات بیانگر این است که این رویکرد در ایجاد علاقه و جذابیت در دانشجویان موثر بوده و سبب افزایش رضایت و اعتماد به نفس در آنان می گردد. با توجه به مزایای رویکرد شبیه سازی به نظر می رسد که در سال های آتی استفاده از شبیه سازی در آموزش پرستاری بیشتر مورد توجه قرار گیرد. باید به چالش های پیش روی این روش نیز توجه گردد و با برنامه ریزی مناسب در جهت افزایش کارایی آن اقدام شود.

کلیدواژه ها:

آموزش پرستاری ، شبیهسازی ، مروری بر مطالعات