مقایسه اثربخشی زوج درمانی طرحواره محور،هیجان مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس زناشویی زوجین در آستانه طلاق در خانواده های نظامی

مقدمه: استرس زناشویی از مولفه هایی است که بر روابط زوجین تاثیر مستقیم دارد و در طولانی مدت می تواند منجر به طلاق گردد. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی طرحواره محور، هیجان مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس زناشویی زوجین در آستانه طلاق در خانواده های نظامی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، تمامی زوجین مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره تحت قرارداد نیروهای مسلح بودند و نمونه های تحقیق شامل ۶۰ زوج (۱۵ زوج گروه طرحواره محور، ۱۵ زوج گروه هیجان مدار، ۱۵ زوج گروه مبتنی بر تعهد و پذیرش و ۱۵ زوج گروه کنترل) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه زوج درمانی طرحواره محور ۱۰ جلسه، گروه زوج درمانی هیجان مدار ۱۰ جلسه و گروه زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ۱۰ جلسه در برنامه مداخله شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استرس زناشویی استکهلم بود که زوج های هر سه گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری آن را تکمیل کردند. در نهایت داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر سه شیوه زوج درمانی در کاهش میزان استرس زناشویی به صورت معنی داری اثربخش می باشند و بالاترین میزان اثربخشی به ترتیب متعلق به زوج درمانی هیجان مدار با ضریب اتای ۰/۸۵۹، زوج درمانی طرحواره محور با ضریب اتای ۰/۷۸۱ و نهایتا زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با ضریب اتای ۰/۷۵۸ می باشد. نتیجه گیری: از یافته های پژوهش حاضر می توان در راستای مداخلات بالینی و درمانی برای کاهش استرس زناشویی به ویژه در خصوص زوجین در آستانه طلاق استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Couple Therapy ، Divorces ، Marital Stress ، Military Families ، استرس زناشویی ، زوج درمانی ، خانواده های نظامی ، طلاق