نقد و بررسی ترجمه ی عربی مثنوی (دفتر چهارم) بر اساس نظریه کتفورد (ترجمه ی علی عباس زلیخه)

ترجمه درک و تفسیر واژگان، معانی و مفاهیم زبان مبدا و برگرداندن آنها به زبان مقصد است . الگوهای متفاوتیکه از سوی نظریه پردازان ترجمه ارائه شده است، به عنوان معیاری مناسب برا ی بخش ترجمه به کار میرود، میزا نمقبولیت یک اثر ادبی زمانی مشخص میشود که طبق این مدلها نقد و بررسی گردد. در این پژوهش برآنیم تا براساس معیارهای ارزیابی ترجمه در نظریه ی کتفورد به عنوان چارچوب نظری تحقیق به روش توصیفی تحلیلی به نقد وبررسی ترجمه ی مثنو ی علی عباس زلیخه (دفتر چهارم) در بخش های واژگانی، دستوری، حذف و اضافه بپردازیم.کتفورد انواع بسیار گستردهای از ترجمه را بر اساس سه معیار (میزان ترجمه، ترتیب دستو ری، سطوح زبانی لازم درترجمه) پیشنهاد می کند، و عمده تحلیل خود را به دگرگونی های مقوله (ساختاری، طبقه ا ی، واحد، درون نظامی)اختصاص میدهد. یافته های پژوهش نشان میدهد که زلیخه در ترجمه ا ش در بیشتر موارد بر اساس معیارهاینظریه ی کتفورد عمل نموده است. همچنین مترجم بدون توجه به سبک مولانا، سبک شعری و ی را تغییر داده است. ازحیث انسجام هم، مترجم به دلی ل ترجمه ی تحت اللفظی مقصود و مضمون مد نظر مولانا را بیان نکرده است و دربرخی موارد به ترجمه ای نامفهوم دست زده وانسجام و پیوستگی متن را از بین برده است.

کلیدواژه ها:

ترجمه ، مثنوی معنوی ، علی عباس زلیخه ، کتفورد