امید آزاد - استادیار زبانشناسی مجتمع آموزش عالی گناباد

زبانشناسی ادبی به مثابه گرایشی از زبانشناسی تلقی می شود که در تلاش است تا با بهره گیری از نظریه ارتباط زبانی، تبیینیمطلوب از زبان ادبیات ارائه نماید. به بیانی ساده تر، زبانشناسی ادبی در جستجوی نشاندادن نحوه کاربست نظریه زباشناختی درحوزه ادبیات می باشد. پس، همچنانکه نایجل فب بدان اشاره می کند با بهره گیری از کلان نظریه ارتباط زبانشناختی میتوانامکان وجود فرایندهای شناختی ویژه در پردازش حوزه ادبیات را مورد واکاوی قرار داد و از سویی دیگر، بتوان تبیینی مطلوببرای این پرسش اساسی یافت که چطور در زبان ادبی از صورت میتوان به شکل هنرمندانه در جهت انتقال معنا بهره جست.در جستار حاضر، با روشی تحلیلی، به بررسی اهداف بنیادین زبانشناسی که این حوزه را مرتبط با حوزه ادبیات می کند از منظرنایجل فب از تاثیرگذارترین چهره های این حوزه مبادرت می ورزیم و به این پرسش بنیادین پاسخ می دهیم که آیا فرایندهایادبی مانند تلمیح، ابهام، واج آرایی و کنایه در چارچوب کلان نظریه ارتباط زبانی قابل تبیین است.

زبانشناسی ادبی، نایجل فب، نظریه ارتباط زبانی