تحلیلی بر سوگند در شاهنامه فردوسی و شاهنامه کردی

سوگند به عنوان واکنشی برای بیان خواسته، برائت از اتهام و یا تاکید برای انجام امر و فرمانی در میان انواع ادبی در نوع حماسی آننمودی ویژه دارد. توجه به اشتراکات و تمایزات این نوع غنایی در داستان های مشترک دو شاهنامه فردوسی و شاهنامه کردیالماسخان کندوله ای می تواند حقایقی را از شرایط فرهنگی، اجتماعی و روحیات و ویژگی های شخصیتی خود شاعر و احیانا برخیقهرمانان داستان بر ما آشکار سازد. در این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است نمونه ابیات با محتوایسوگند در داستان های مشترک دو شاهنامه فردو سی و شاهنامه کردی با هدف مشخص کردن بسامد نمونه های آن و نشان دادنجایگاه قهرمانان، روحیات شاعر و اوضاع فرهنگی و اجتماعی عصر شاعر، مورد واکاوی قرار گرفته است. برخی یافته های این پژوهشبیانگر آن است که وجهه دینی محتوای سوگندها در شاهنامه کردی برجسته تر از شاهنامه فردوسی است و در مقابل تنوع موضوعی وواژگانی سوگندها در شاهنامه فردوسی گسترده تر از شاهنامه کردی است.

کلیدواژه ها:

سوگند ، شاهنامد کردی ، فردوسی ، الماسنان کندوله ای