ارزیابی تاثیر نرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی بر عملکرد کسب و کار با نقش میانجی گری نوآوری سازمانی

هدف این تحقیق بررسی تاثیر نرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی بر عملکرد کسب و کار با متغیر میانجی نوآوری سازمانیبوده است. روش شناسی پژوهش: در این تحقیق داده ها در سطح سازمانی و از طریق پرسشنامه که با استفاده از ادبیات موضوعساخته شده اند به دست آمد هاند و سپس با استفاده از نرم افزارهای SPSS ۲۱ و SmartPLS ۳ تحلیل شده اند. یافته ها: بر اساسنتایج تحقیق که از ۸۳ پرسشنامه پر شده به دست آمده اند. سیستم بر عملکرد کسب و کار تاثیر مستقیم محسوسی ندارد. تاثیر بعدفنی سیستم بر نوآوری سازمانی محسوس و منفی است ولی بعد انسانی سیستم بر نوآوری سازمانی تاثیر ثابت و یکسانی ندارد. تاثیرآن بر بعد مدیریتی نامحسوس، بر بعد فنی تقریبا محسوس و منفی و بر بعد فرایندی محسوس و مثبت است. تاثیر نوآوری سازمانیبر عملکرد کسب و کار در بعد فنی نوآوری محسوس و مثبت و در سایر ابعاد نامحسوس است. تاثیر غیرمستقیم سیستم بر عملکردکسب و کار با نقش میانجی نوآوری سازمانی محسوس و منفی خواهد بود. نتیجه گیری: در تحقیق دامانپور و اوان ۱۹۸۴ گفتهشده است، که به بعد مدیریتی نوآوری سازمانی به دلیل ناملموس تر بودن نتایج توجه کمتری می شود و داده های این تحقیق براساس نظرات افراد فعال در صنعت به دست آمده اند و عدم توجهی که دامانپور و اوان ۱۹۸۴ به آن اشاره کرد هاند در نتایج تحقیقحاضر نیز دیده می شود و به فعالان حاضر در صنعت پیشنهاد می شود به این مسئله توجه بیشتری بشود. عدم تاثیر مستقیمنرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی بر عملکرد کسب و کار مطابق با گفتمان غالب در ادبیات بوده است. رابطه بین سیستم ونوآوری سازمانی از بخش های کمتر پرداخته شده در ادبیات موضوع است و این مقاله از محدود مقالاتی است که، به بررسی اینرابطه پرداخته است.

کلیدواژه ها:

نرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی ، نوآوری سازمانی ، عملکرد کسب و کار و پرسشنامه