احسان محمدی زهرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد- دانشگاه صنعتی اصفهان.
محمدحسین فتحی - دانشیار، دانشکده مهندسی مواد- دانشگاه صنعتی اصفهان
امیر زمردیان - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی مواد- دانشگاه صنعتی اصفهان.

در صورت بالابودن نرخ انحلال پوشش هیدروکسی آپاتیت تثبیت ایمپلنت در بافت بدن به خوبی صورت نمی‌گیرد. یکی از راههای موثر در کاهش نرخ انحلال، جایگزینی گروه‌های هیدروکسیل در ساختار هیدروکسی آپاتیت با یون فلوئور است که منجر به شکل‌گیری ترکیب جدیدی با عنوان فلوئور‌آپاتیت می‌شود. در این پژوهش پودر فلوئوراپاتیت به روش آلیاژسازی مکانیکی تهیه شد. پودر کامپوزیتی فلوئورآپاتیت شامل زمینه‌ هیدروکسی آپاتیت و 25 درصد نیوبیوم که به صورت ذرات فیلر درآن توزیع شده بود، به صورت پوشش کامپوزیتی بر روی سطح زیرلایه فولاد زنگ نزن 316 ال با تکنیک پاشش پلاسمایی نشانده شد. تکنیک پراش پرتو ایکس (XRD) به منظور ارزیابی فازهای موجود در ترکیب مورد استفاده قرار گرفت. مورفولوژی و ریزساختار به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج نشان داد که حضور 25 درصد نیوبیوم به عنوان استحکام دهنده در پوشش نقش مثبتی را در کاهش میزان ترک ها در سطح پوشش و فشردگی و پیوستگی بهتر پوشش و زیرلایه بازی می کند. همچنین در مقایسه با پوشش فلوئورآپاتیت، پوشش کامپوزیتی فلوئورآپاتیت/ 25% نیوبیوم به نحو موثری چگالی جریان خوردگی زیرلایه را کاهش داد

پوشش کامپوزیتی فلوئور آپاتیت / نیوبیوم، پاشش پلاسمایی، مورفولوژی ، زیرلایه فولاد زنگ نزن 316L