رابطه ظرفیت جذب بالقوه با انعطاف پذیری استراتژیک از طریق متغیرهای میانجی نوآوری مدل های تجاری و ظرفیت جذب تحقق یافته - مورد مطالعه تامین کنندگان شرکت سایپا

نوآوری در مدلهای تجاری یک عامل مهم و حیاتی برای سازمانها محسوب میشود. محققان معتقدند که ظرفیت جذب دانش و همچنین انعطاف پذیری استراتژی میتواند از عوامل مهم نواوری در مدلهای تجاری باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین ارتباط ظرفیت جذب بالقوه و انعطاف پذیری استراتژیک با نوآوری درمدلهای تجاری و سازه های واسطه ای ظرفیت جذب تحقق یافته می-باشد. جامعه آماری تحقیق شامل شرکتهای تولید قطعات و مجموعه های سایپا در ایران است. داده های مطالعه توسط پرسشنامه و به روش تصادفی ساده جمع آوری میشود. جهت تعیین پایایی پرسشنامه از »آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و بار عاملی« استفاده میشود. نتایج نشان داد که ابزار اندازه گیری از پایایی و روایی لازم برخوردار است و مناسب بودن ساختار مدل مفهومی نیز تایید گردید در این مطالعه از مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی جهت ازمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که ظرفیت جذب بالقوه با ظرفیت جذب تحقق یافته و انعطاف پذیری استراتژیک ارتباط مثبت دارد. بعلاوه، ظرفیت جذب تحقق یافته و انعطاف پذیری استراتژیک با نوآوری مدل کسب و کار ارتباط مثبت دارد. همچنین، ظرفیت جذب تحقق یافته و انعطاف پذیری استراتژیک نقش واسطه ای در رابطه بین ظرفیت جذب بالقوه و نواوری مدل کسب کار ایفا مینماید. این مطالعه با سنجش ارتباط ظرفیت جذب بالقوه با نوآوری مدل کسب و کار از طریق سازه های واسطه ای ظرفیت جذب تحقق یافته و انعطاف پذیری استراتژیک توانست پنجره جدیدی بسوی محققان و درست اندرکاران برای بهبود نوآوری در مدلهای مدل کسب و کار در صنایع خودرو سازی بگشاید.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری استراتژیک ، ظرفیت جذب بالقوه ، ظرفیت تحقق یافته ، نوآوری مدل کسب و کار.