امیر محمود امینی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران.
احمد صابری مجد - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران.

با شیوع ویروس کرونا و انتقال این بیماری به افراد، موضوع مسئولیت مدنی اشخاص حقیقی و حقوقی ناشی از انتقال آن و عدم رعایت پروتکل های مرتبط با آن در نظام حقوقی به صورت جدی مطرح گردید. هدف از نگارش این مقاله آن است که مسئولیت مدنی ناشی از بیماری های واگیردار (کرونا) را بررسی نماید. روش تحقیق در این مقاله، روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر تحلیل مقررات قانونی و دیدگاه های حقوق دانان است. با انتقال این بیماری، مسائل حقوقی ویژه ای ازجمله مسئولیت مدنی ناشی از انتقال آن مطرح شده است که از مهم ترین مسائل آن، موضوع تبیین مبنای مسئولیت است. در مبنای مسئولیت مدنی این موضوع که به چه دلیل، عامل زیان بار باید زیان واردشده به دیگری را جبران کند، بررسی می شود. یافته های این مقاله حکایت از این دارد که در نظام حقوقی ایران، مسئولیت دولت را بر اساس مسئولیت محض و مسئولیت اشخاص را بر اساس عمل ناشی از فعل خود می توان تحلیل نمود. چراکه عدم رعایت مقررات و ضوابط تعیین شده بهداشتی موجب ایجاد مسئولیت کیفری برای افراد شده و از نظر مسئولیت مدنی نیز مستلزم پرداخت خسارات و دیه می باشد. بر اساس ماده ۲۲۱ قانون مدنی، ماده ۲۲ قانون جلوگیری از بیماری های آمیزشی و واگیردار سال ۱۳۲۰، ماده ۱۱ قانون مسئولیت مدنی، اصل ۲۹ قانون اساسی و ماده ۴۹۳ قانون مجازات اسلامی، می توان دولت را به عنوان سبب اقوی از مباشر، مسئول جبران خسارات وارده شناخت و در مجموع دولت و اشخاص حقیقی را ملزم به مقابله با بیماری کرونا و جلوگیری از گسترش آن در داخل کشور دانست.

مسئولیت مدنی، جبران خسارت، اشخاص حقیقی، مسئولیت محض، کرونا.