بررسی گفتمان نشانه- معناشناسی در داستان افشین و بودلف

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 155

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BAYHAGI12_047

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1401

چکیده مقاله:

در نشانه- معناشناسی نشانه ها و معناها در فرایندی گفتمانی و در تعامل با یکدیگر بررسی می شوند و به چگونگی ظاهر شدن معنا در کلیت یک گفتمان توجه میشود. در این پژوهش بر اساس رویکرد نشانه- معناشناسی مکتب پاریس به تحلیل گفتمان داستان افشین و بودلف در تاریخ بیهقی پرداخته شده است که از طریق تحلیل نظام های گفتمانی حسی-ادراکی، القایی، کنشی عاطفی و فرایند تنشی گفتمان مورد بررسی قرار میگیرد. گفتمان القایی که از پرکاربردترین گونه های گفتمان شناختی است در داستان افشین و بودلف نقش پررنگی را ایفا میکند. این گفتمان بر مبنای تعاملی دو جانبه به وجود می آید که از پیش تعیین نشده است و کنش به وسیله القا شکل میگیرد. در این داستان، گفتمان القایی قالب در شخصیت احمدبن ابی دواد، قاضی القضات معتصم عباسی دیده میشود که با تدبیر فیالبداه ه جان بودلف را نجات میدهد. در این داستان احمد از راه نشان دادن ارادت در بوسه بر سر و دست افشین در صدد تحریک وی برمیآید تا بتواند جان بودلف را نجات دهد که سرانجام با راندن دروغی وی را تهدید به برانگیختن خشم خلیفه میکند و جان بودلف را نجات میدهد. افزون بر گفتمان القایی در این داستان گفتمان احساسی در رفتار خلیفه و افشین به خوبی قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

گفتمان ، نشانه- معناشناسی ، داستان افشین و بودلف ، تاریخ بیهقی.

نویسندگان

محدثه السادات رضایی

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حکیم سبزواری

سیدعلی علوی

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حکیم سبزواری