کارکرد حوزه علمیه در مقابله با بحران بیولوژیک با رویکرد پدافند غیرعامل

درجنگ های بیولوژیکی هدف از به کارگیری پدافند غیرعامل که دارای ماهیتی کاملا مردمی است. صیانت مردم در برابر حادثه ، کاهش خسارت و تﻘلیل آسیب پذیری زیرساخت های حیاتی، حساس و مهم کشور در برابر حمله خصمانه و مخرب دشمن است. جنگ بیولوژیک به دلیل ماهیت ناشناخته ، شیوع سریع و آسیب های گسترده در قامت مخاطره ای نو نه تنها خردترین وروزمره ترین کنش انسانی را تغییرداده بلکه درسطوح کلان جامعه نظام ارزشی، اعتقادی وافکار انسان ها را نیز دستخوش التهاب و بحران جدی کرده است .پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امتزاج شئون علمی، دینی و هم چنین اجتماعی و سیاسی جامعه روحانیت،کارکردهای متنوعی را برعهده آن ها قرار داده است ؛طوری که توانسته عملکرد موثری در زندگی مردم به ویژه درشرایط بحرانی کشورداشته باشد. با شیوع وگستردگی جنگ های بیولوژیکی در سال های اخیرجامعه روحانیت با کمک پدافند غیر عامل تمامی اهتمام خود را مصروف فائق آمدن بر بحران ناشی ازپیامدهای آن کرده و در این مسیر دستاوردهای قابل توجه ای نیز به ثمر رسانده است .این مقاله به روش کتابخانه ای و تحلیل اطلاعات به بازخوانی مولفه های پدافند غیرعامل مردم محور با تمرکز بر اصل اثربخشی و کارآیی به عنوان کارکرد جامعه روحانیت در بحران های بیولوژیکی پرداخته است. جامعه روحانیت مبادی تهدیدهای واقعی را شناسایی و به تناسب اهمیت و اولویت هر تهدید، به تمامی سویه های آن ورود پیدا کرده و با بازکاوی زوایای آشکار و پنهان آن موجب گشایش و حمایت از نظام حاکمیتی کشور، برقراری امنیت روحی، تضمین کننده امنیت ملی جامعه و رفع تنشها و ناهنجاری ها خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حوزه علمیه ، جنگ بیولوژیک ، پدافند غیر عامل ، پدافند مردم